uogólniać

незак. абагульняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

generalize, BrE -ise [ˈdʒenrəlaɪz] v.

1. абагульня́ць

2. (about) выка́звацца недакла́дна/у агу́льных сло́вах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абагульні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абагульню́ абагульні́м
2-я ас. абагульні́ш абагульні́це
3-я ас. абагульні́ць абагульня́ць
Прошлы час
м. абагульні́ў абагульні́лі
ж. абагульні́ла
н. абагульні́ла
Загадны лад
2-я ас. абагульні́ абагульні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абагульні́ўшы

Іншыя варыянты: абагу́льніць.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

генералізава́ць

‘абагульніць (абагульняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. генералізу́ю генералізу́ем
2-я ас. генералізу́еш генералізу́еце
3-я ас. генералізу́е генералізу́юць
Прошлы час
м. генералізава́ў генералізава́лі
ж. генералізава́ла
н. генералізава́ла
Загадны лад
2-я ас. генералізу́й генералізу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час генералізу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

генералізава́ць

‘абагульніць (абагульняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. генералізу́ю генералізу́ем
2-я ас. генералізу́еш генералізу́еце
3-я ас. генералізу́е генералізу́юць
Прошлы час
м. генералізава́ў генералізава́лі
ж. генералізава́ла
н. генералізава́ла
Загадны лад
2-я ас. генералізу́й генералізу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час генералізава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагу́льніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абагу́льню абагу́льнім
2-я ас. абагу́льніш абагу́льніце
3-я ас. абагу́льніць абагу́льняць
Прошлы час
м. абагу́льніў абагу́льнілі
ж. абагу́льніла
н. абагу́льніла
Загадны лад
2-я ас. абагу́льні абагу́льніце
Дзеепрыслоўе
прош. час абагу́льніўшы

Іншыя варыянты: абагульні́ць.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

verállgemeinern

vt абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

generalisíeren

vt абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

generalizować

незак. абагульняць, генералізаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абагульне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагульняць — абагульніць.

2. Агульны вывад, правіла, заснаваныя на вывучэнні асобных фактаў, з’яў. Шырокія абагульненні. Схільнасць да абагульненняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)