абагульне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагульняць — абагульніць.

2. Агульны вывад, правіла, заснаваныя на вывучэнні асобных фактаў, з’яў. Шырокія абагульненні. Схільнасць да абагульненняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)