абагульні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абагульню́ абагульні́м
2-я ас. абагульні́ш абагульні́це
3-я ас. абагульні́ць абагульня́ць
Прошлы час
м. абагульні́ў абагульні́лі
ж. абагульні́ла
н. абагульні́ла
Загадны лад
2-я ас. абагульні́ абагульні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час абагульні́ўшы

Іншыя варыянты: абагу́льніць.

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)