абагу́льніць, абагульня́ць гл. абагуліць, абагульваць 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verállgemeinern

vt абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

generalisíeren

vt абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vergeséllschaften

vt аграма́джваць, абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

abstrahíeren

vt абстрагава́ць, абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rekapitulíeren

vt паўтара́ць; абагульня́ць; успаміна́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

totalisíeren

vt аб’ядно́ўваць у адно́ цэ́лае; падсумо́ўваць; абагульня́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zusámmenfassen

vt

1) абагульня́ць, рэзюмава́ць; падво́дзіць вы́нікі; падсумава́ць

2) аб’ядно́ўваць, злуча́ць

3) вайск. зво́дзіць, засяро́джваць, сканцэнтро́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

generalize

[ˈdʒenərəlaɪz]

1.

v.t.

1) абагульня́ць, падво́дзіць пад агу́льны зако́н, гру́пу

2) выво́дзіць агу́льнае пра́віла з паасо́бных фа́ктаў

3) папулярызава́ць, уво́дзіць у агу́льны ўжы́так

2.

v.i.

1) рабі́ць агу́льныя высно́вы

2) гавары́ць агу́льна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)