Verbum

кампетэ́нцыя, -і, ж.

1. Дасведчанасць у якой-н. справе, у якіх-н. пытаннях.

2. Сукупнасць правоў і абавязкаў той ці іншай установы або адказнай асобы (спец.).

К. праваахоўных органаў.

Гэта ўжо не мая к.

кампілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Рабіць кампіляцыю.

К. чужыя думкі.

|| зак. скампілява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны.

|| прым. кампіляцы́йны, -ая, -ае.

кампіля́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Той, хто займаецца кампіляцыяй.

|| прым. кампіля́тарскі, -ая, -ае.

кампіляты́ўны, -ая, -ае (кніжн.).

Заснаваны на кампіляцыі.

Кампілятыўная работа.

|| наз. кампіляты́ўнасць, -і, ж.

кампіля́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Праца, заснаваная на выкарыстанні ўжо вядомых прац і чужых вынікаў без самастойнага даследавання першакрыніц і вывадаў, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

К. чужых думак.

Літаратурная к.

кампле́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

К. мэблі.

К. сурвэтак.

|| прым. кампле́ктны, -ая, -ае.

камплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Дапаўняць да камплекта, складаць камплект чаго-н.

К. бібліятэку.

|| зак. скамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і укамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. камплектава́нне, -я, н. і камплекто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

|| прым. камплекто́вачны, -ая, -ае.

кампле́кцыя, -і, ж.

Целасклад чалавека.

Чалавек магутнай камплекцыі.

кампліме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Пахвальны водзыў, прыемныя словы.

Сказаць каму-н. к.

|| прым. камплімента́рны, -ая, -ае (кніжн.).

кампо́ст, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Угнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання з зямлёй.

|| прым. кампо́ставы, -ая, -ае.