Verbum

каміла́ўка, -і, ДМ -ла́ўцы, мн. -і, -ла́вак, ж.

Высокі цыліндрычны галаўны ўбор — ганаровая ўзнагарода праваслаўным святарам.

камі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пакаёвая печ з шырокай адкрытай топкай.

2. Электрычны прыбор для абагрэву пакоя.

|| прым. камі́нны, -ая, -ае.

камі́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Выемка ў печы, дзе раскладалі агонь для асвятлення хаты.

На камінку гарэў смольны корч.

каміна́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чысцільшчык комінаў.

|| прым. каміна́рскі, -ая, -ае.

камісава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак. і незак., каго (што) (разм.).

Вызваліць (вызваляць) на медыцынскай камісіі ад ваеннай службы, работы і пад. па стане здароўя.

К. раненага.

|| наз. камісава́нне, -я, н.

каміса́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіруючая асоба з грамадска-палітычнымі або адміністрацыйнымі функцыямі (у перыяд 1918—1942 гг. — палітычны кіраўнік воінскай часці.).

Брыгадны к.

2. Асоба, якая ўзначальвае ваенны камісарыят.

Ваенны к.

3. У студэнцкіх будаўнічых атрадах: асоба, якая адказвае за арганізацыйна-выхаваўчую работу.

|| прым. каміса́рскі, -ая, -ае.

камісарыя́т, -а, М -рыя́це, мн. -ы, -аў, м.

Назва некаторых дзяржаўных і адміністрацыйных устаноў, на чале якіх стаіць камісар.

Народны к.

Ваенны к.

|| прым. камісарыя́цкі, -ая, -ае.

камісіёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Камісійны магазін.

камі́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Група асоб або орган з групы асоб са спецыяльнымі паўнамоцтвамі, што ўтвараецца напастаянна або часова для выканання пэўных задач.

Прыёмная к.

Рэвізійная к.

2. Даручэнне, якое выконваецца за пэўнае ўзнагароджанне (звычайна звязанае з купляй або продажам).

Браць тавар на камісію.

|| прым. камісі́йны, -ая, -ае (да 2 знач.).

К. магазін.

Атрымаць камісійныя (наз.).

камісіяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пасрэднік у гандлёвых здзелках.

|| прым. камісіяне́рскі, -ая, -ае.