павычэ́сваць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вычасаць усё, многае (гл. вычасаць ​1). Павычэсваць валасы. Павычэсваць лён.

павычэ́сваць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вычасаць, абчасаць усё, многае (гл. вычасаць ​2). Павычэсваць дошкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́рнік, ‑у, м.

Род шматгадовых травяністых раслін сямейства злакавых, некаторыя віды якіх з’яўляюцца вельмі шкодным пустазеллем, а іншыя вырошчваюцца на корм жывёле. [Маша], як і ўсе, палола лён, які зарастаў свірэпкай і пырнікам. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́рці

1. réiben* vt;

це́рці во́чы sich (D) die Áugen réiben*;

2. (лён і г. д.) bréchen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мя́лка ж

1. с.-г. Fláchsbreche f -, -n (на лён);

2. тэх Wálke f -, -n; Stámpfe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Трыска́ ‘лён, падняты і звязаны для вылежвання’ (Мат. Маг. 2). Фанетычны варыянт слова траска́ 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heckle

[ˈhekəl]

1.

v.t.

1) дайма́ць прамо́ўцу е́дкімі заўва́гамі, вы́крыкамі

2) часа́ць лён, кано́плі шчо́ткай

2.

n.

шчо́тка для часа́ньня ільну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адшкадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Разм.

1. Даць, шкадуючы, ашчаджаючы. Гною, бывала, — як ні мала ў хляве, — пад бульбу ледзь наскрабеш, а пад лён гаспадар адшкадуе. Палтаран.

2. Пакінуць шкадаваць, не шкадаваць болей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагле́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца на глебе, які мае адносіны да глебы. Чарнічнік і бруснічнік, пахучы багун, духмяны ландыш, папараць, кісліца, мох, лугавы лён і шмат іншых раслін ўтвараюць так званае наглебавае покрыва. Гавеман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Труска́ты, труска́тый ‘кусцісты (пра лён)’ (малар., Уладз., Сл. Брэс.). Няясна, магчыма, да труск ‘дробныя галінкі’ і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

растрёпывать несов.

1. разг. трапа́ць, шарпа́ць, драць, дзе́рці;

2. (взлохмачивать, взъерошивать) разг. трапа́ць, раскудла́чваць, кудла́ціць;

3. (лён, пеньку) трапа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)