Ляні́шча1, льяні́шча ’месца, дзе рос лён’, ’трава, якая засталася пасля льну’ (віл., Жыв. сл., смарг., Шатал., Сл. ПЗБ), макед. лениште ’тс’. Прасл. lenišče. Да ільні́шча, лён (гл.).

Ляні́шча2 ’скінутая гадзюкай ці вужом скура ў час лінькі’ (іўеў., Сл. ПЗБ). Да лінёвішча (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)