standing

[ˈstændɪŋ]

1.

n.

1) стано́вішча n. (у грама́дзтве), рэпута́цыя f.

men of good standing — лю́дзі з до́брай рэпута́цыяй

2) стаж -у m.

3) трыва́ньне n., праця́гласьць f.

of long standing — праця́глы, да́ўны

4) стая́ньне n.

2.

adj.

1) які́ стаі́ць, стая́чы

a standing lamp — стая́чая ля́мпа

standing water — стая́чая вада

standing ovation — ава́цыі сто́ячы

2) ста́лы

a standing invitation — ста́лыя запро́сіны

a standing army — рэгуля́рнае во́йска

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цырымо́нія, ‑і, ж.

1. Устаноўлены парадак правядзення якога‑н. абраду, урачыстасці; абрад, урачыстасць, якія праводзяцца ў строгім парадку. На цырымоніі адкрыцця выстаўкі выступіў беларускі паэт В. Вітка. «Звязда». Стала ў Брэсце добрай традыцыяй праводзіць многія ўрачыстыя цырымоніі ля сцен легендарнай крэпасці. «ЛіМ».

2. Разм. жарт. Пра якое‑н. працяглае, доўгае дзеянне, якое складаецца з шэрагу асобных учынкаў, дзеянняў. Цырымонія надзявання «добрага пінжака» праходзіць з адмысловай урачыстасцю.. Бярэ яго канечн[е] «Матрёна» і, трымаючы на выцягнутых уперад руках, падносіць да Гвардыяна з напружанай, блізкай да спалоху павагай. Гвардыян ужо загадзя абярнуўся спінай насустрэчу «добраму пінжаку» і выставіў назад.. рукі. Зарэцкі.

3. звычайна мн. (цырымо́ніі, ‑ій). Умоўнасці ў паводзінах, якія ўласцівы цырымоннаму чалавеку; паводзіны цырымоннага чалавека. [Полаз:] — Слухай, Лемяшэвіч, давай на «ты»... Мы з табой людзі роўныя, камуністы, і выкінем да ліха ўсе цырымоніі. Шамякін. [Зыбін:] — Заходзь сёння, пасядзім, пагаворым... Заходзь, праўда — без цырымоній!.. Мележ.

[Ад лац. caeremonia — літаральна пашана, павага.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕ́РШЭЛЬ

(Herschel),

сям’я англійскіх астраномаў, оптыкаў і механікаў.

Уільям (Фрыдрых Вільгельм; 15.11.1738, г. Гановер, Германія — 25.8.1822), адзін з заснавальнікаў зорнай астраноміі. Чл. Лонданскага каралеўскага т-ва (1781), ганаровы чл. Пецярбургскай АН (1789). У 1757 пераехаў у Англію. Астраномію і матэматыку вывучыў самастойна. З 1774 з дапамогай зробленых ім люстэркавых тэлескопаў вёў сістэматычныя астр. назіранні. Адкрыў планету Уран (1781) і 2 яго спадарожнікі (1787), 2 спадарожнікі Сатурна (1789), больш за 2500 туманнасцей і 806 падвойных зорак. Склаў каталогі падвойных зорак, туманнасцей і зорных скопішчаў. Выявіў рух Сонечнай сістэмы ў напрамку да сузор’я Геркулеса (1783). У канструяванні і вырабе тэлескопаў яму дапамагаў малодшы брат Александэр — таленавіты механік; у назіраннях дапамагала сястра Караліна Лукрэцыя (16.3.1750, г. Гановер, Германія — 9.1.1848). Джон Фрэдэрык Уільям (7.3.1792, г. Слау, каля Лондана — 11.5.1871), сын Уільяма, чл. Лонданскага каралеўскага т-ва, чл. Пецярбургскай АН (1826). Скончыў Кембрыджскі ун-т (1813). Астраноміяй займаўся з 1816 пад кіраўніцтвам бацькі. Правёў сістэматычныя назіранні Паўд. неба (мыс Добрай Надзеі, 1834—38). Адкрыў шэраг новых туманнасцей, зорных скопішчаў і больш за 3000 падвойных зорак; склаў 11 каталогаў падвойных зорак і каталог 5079 туманнасцей і зорных скопішчаў. Зрабіў значны ўклад у развіццё фатаграфіі.

Літ.:

Еремеева А.И. Выдающиеся астрономы мира. М., 1966.

т. 5, с. 203

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

think [θɪŋk] v. (thought)

1. ду́маць, разважа́ць, мы́сліць

2. лічы́ць, меркава́ць

3. (of) прыдумля́ць, прыду́мваць

think aloud разважа́ць уго́лас;

think better (of) пераду́маць, змяні́ць наме́р;

think well/poorly of smb./smth. быць до́брайе́пскай ду́мкі пра каго́-н./што-н.;

think nothing of it! дарма́, нічо́га!;

think twice about (doing) smth. паду́маць дво́йчы перш чым зрабі́ць што-н.

think out [ˌθɪŋkˈaʊt] phr. v. праду́мваць, абду́мваць;

a very well thought out plan ве́льмі до́бра праду́маны план

think through [ˌθɪŋkˈθru:] phr. v. абду́мваць

think up [ˌθɪŋkˈʌp] phr. v. прыду́мваць;

think up a story выду́мваць гісто́рыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

will1 [wɪl] n.

1. во́ля, сі́ла во́лі;

show great strength of will паказа́ць вялі́кую сі́лу во́лі;

lack of will бязво́лле;

by force of will сі́лаю во́лі

2. жада́нне, наме́р;

a will to live во́ля да жыцця́

3. завяшча́нне;

one’s last will and testament апо́шняя во́ля (юрыдычная формула ў завяшчанні);

make one’s will рабі́ць завяшча́нне

at will калі́ захо́чаш; дастатко́ва, уво́лю;

at one’s own sweet will калі́ ўзду́маецца;

of one’s own free will па до́брай во́лі;

against one’s will су́праць во́лі;

where there’s a will there’s a way дзе хаце́нне, там уме́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ка́ртка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Прамавугольны лісток цвёрдай паперы або кардону для запісу на ім якіх‑н. звестак (звычайна як адзінка картатэкі). У картатэцы Івана Іванавіча акуратна, як кніжкі ў добрай бібліятэцы, стаяла шмат картак. Карпюк.

2. Разм. Фатаграфічны здымак. Цёмныя, крыху прыжмураныя, з доўгімі вейкамі вочы хітравата пазіралі на .. [Паходню] з карткі. Хадкевіч.

3. Пасведчанне, уліковы дакумент і пад. у выглядзе невялікага ліста цвёрдай паперы. Уліковая картка. Карэспандэнцкая картка. □ [Камендант] запісаў прозвішчы тых, чые літары супадалі, і завёў на іх крымінальныя карткі. Якімовіч.

4. Бланк з адразнымі талонамі, які дае права на атрыманне прадуктаў пры нарміраванай сістэме іх размеркавання. Прадуктовыя карткі. □ Калі хлеба па картках сям’і не ставала, рукі матчыны зналі, што трэба рабіць. А. Вольскі.

•••

Візітная картка — картка з імем, імем па бацьку і прозвішчам, часам з адрасам і званнем асобы, якая ўручае яе пры візіце, знаёмстве і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карыста́цца bentzen vt, gebruchen vt; Gebruch mchen (чым-н. von D), geneßen* vt (валодаць);

карыста́цца паслу́гамі Denstleistungen in nspruch nhmen*;

карыста́цца вы́падкам ine Gelgenheit ergrifen*;

карыста́цца пра́вам das Recht geneßen*;

карыста́цца аўтарытэ́там Autorität hben;

карыста́цца сімпа́тыяй Sympathe geneßen*;

карыста́цца до́брай сла́вай inen gten Ruf hben [bestzen*, geneßen*];

карыста́цца по́пытам gefrgt sein;

карыста́цца по́спехам großen Erflg hben, sehr erflgreich sein; hndhaben неаддз. vt (умець абыходзіцца з чым-н.);

па-майстэ́рску карыста́цца чым-н. etw. mit Misterschaft hndhaben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

condition

[kənˈdɪʃən]

1.

n.

1) стан -у m.

in poor condition — у благі́м ста́не

2) Sport фо́рма f.

in (out of) condition — у до́брай (благо́й) фо́рме

3) прыда́тнасьць (да пра́цы, про́дажу)

4) сацыя́льнае стано́вішча; ранг -у m.

a man of humble condition — чалаве́к сьці́плага пахо́джаньня

5) абста́віны pl.

6) умо́ва f.; акалі́чнасьць f.

2.

v.

1) прыво́дзіць у до́бры стан, у до́брую фо́рму

2) быць умо́вай

3) абумо́ўліваць

- on condition that

- under a condition

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыда́цца 1, ‑дамся, ‑дасіся, ‑дасца; ‑дадзімся, ‑дасцеся, ‑дадуцца; пр. прыдаўся, ‑далася, ‑далося; зак.

1. Аказацца патрэбным, спатрэбіцца; падысці. [Арлоўскі] добра разумеў, што яго ваенныя веды і вопыт вельмі прыдаліся б там, у Іспаніі, у барацьбе супроць фашызму. Паслядовіч. [Мілючок:] — У добрай гаспадарцы ўсё прыдасца. Брыль. — Дзякую за [з]ычлівае слова, — пачціва адказаў Лабановіч, — не ведаю толькі, як прыдамся да працы. Колас.

2. Выдацца, здарыцца. Сена, як на тое, прыдалося мурожнае, з дзяцелінай і хвошчыкам. Сачанка. Я дабра не спадзяваўся, Я там праўды не чакаў... Нешчаслівы дзень прыдаўся: У той дзень волю пахаваў. Колас.

прыда́цца 2, ‑дасца; пр. прыдаўся, ‑далася, ‑далося; зак.

1. Дадацца, далучыцца да каго‑, чаго‑н.; перадацца. Змалку Макар быў упарты, а душой як чыстае дзіця — кожны пакрыўдзіць. Цяпер ўпартасці прыдалося. Асіпенка. — Ад тужлівага вока гора малому прыдасца. Савіцкі.

2. Здацца, уявіцца. Як Ганне Сымонаўне прыдалося, яны — старэйшы з маладзейшым — і размаўлялі, а ўсе іншыя проста слухалі. Дубоўка. Я знячэўку падхапіўся нават: Можа, гэта проста прыдалося? Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́цька, ‑і; мн. бацькі, ‑аў; м.

1. Мужчына ў адносінах да сваіх дзяцей; тата. Зачуўшы татаў ход знаёмы, Малыя з хаты высыпалі, За брамай бацьку сустракалі. Колас. // Вядомая і паважаная ў пэўных колах асоба. [Гарун:] — Павел Сцяпанавіч! Добрай раніцы, добрага здароўечка. Бацька ты наш родны! Шамякін. // Разм. Зварот да старога чалавека. Пераехаўшы [цераз рэчку], знаёмы партызан падзякаваў Грысю і зноў назваў яго бацькам. Кулакоўскі.

2. Самец у адносінах да свайго патомства.

3. чаго. Кніжн. Заснавальнік, пачынальнік якой‑н. навукі, вучэння. Акадэмік Карскі — бацька беларускай філалогіі.

•••

Выліты бацька, копія бацька — пра дзіця, з твару вельмі падобнае на бацьку.

Гадзіцца ў бацькі каму гл. гадзіцца.

Імя па бацьку гл. імя.

Пайсці па бацьку гл. пайсці.

Пасаджоны бацька — пры адсутнасці бацькі той з родзічаў, што выконвае на вяселлі ролю бацькі жаніха або нявесты.

Прыёмны бацька — чалавек, які прыняў дзіця ў сваю сям’ю на правах сына (дачкі).

Родны бацька, кроўны бацька — аднаго роду, адной крыві па бацькоўская лініі.

Увесь у бацьку — пра дзіця, якое з твару і характарам падобнае на бацьку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)