Празно́г ’хвароба жывёлы (калікаровы кроўю мочацца) (брагін., Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, сапсаванае непроз < нефроз ’хвароба нырак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Празы́рыць ’прагнаць энергічна, не даючы апамятацца’ (Янк. 2; Мат. Гом.). Да зырыць ’дысцыплінаваць’ (Варл., Стан.), гл. зыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуцёвы ’добры, спагадлівы’ (ст.-дар., Жыв. НС), пуця́шчы ’добры’ (карм., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́джаны ’народжаны’ (Янк. 2, Жд. 3, Мат. Гом.) — з прасл. дзеепрыметніка *ordjenъ, які з *orditi > радзі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скажэ́нны ‘звар’яцелы’ (ТСБМ, Бяльк., Сцяшк. Сл., Растарг., Мат. Гом., Ян.), укр. скаже́нний ‘тс’. Да ска́зіць < ка́зіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ска́кі ‘танцы’ (Бяльк., Варл., Мат. Гом.). Да скакаць, скокі (гл.) з незвычайным пераходам о > а пад націскам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скон ‘момант наступлення смерці’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Стан., Мат. Гом., Растарг.). Да канаць, кон (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́дзень ’вялікі саламяны кош’ (Сцяшк. Сл.), ’суднік’ (Мат. Гом.). Да суд‑ (гл. наступнае слова) з суф. ‑ень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сці́жба ’вялікі статак’ (пух., Сл. ПЗБ), ’мноства (пра людзей, жывёл)’ (Мат. Гом., Бел.-польск. ізал.). Гл. ціжба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тлумата́ ’шум, беспарадак у галаве’ (Мат. Гом.). Да тлум1 (гл.) па тыпу глухата, цесната і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)