Кругіта́ць ’вішчаць (пра парасят)’ (Нар. лекс., Сл. паўн.-зах.). Не выключана кантамінацыя кігаць (гл.), кігікаць (гл.) і круг з.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кру́та1 ’хутка, скора’ (Нар. лекс., Бяльк., ТС). Параўн. круч (гл.).

Кру́та2 ’кружалы, калаўрот, крутарэлі’ (Шат.). Гл. крутарэлі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лаба́нька ’карова без рагоў’ (З нар. сл.), рэгіянальнае ўтварэнне з памяншальна-ласкальным суф. ‑сінька. Да ла‑ !!!ĆIH2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лазікава́ць ’ленавацца, ухіляцца ад работы’ (карэліц., Нар. сл.) запазычана з польск. łazikować ’бадзяцца; занядбаць, пакінуць работу’. Да лазін (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахаміда ’лахман’ (прынёманск., Нар. лекс.) узнікла ў выніку кантамінацыі лексем лахі і хламіда (гл.), параўн. хала‑ міда ’рызман’ (Юрч.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лю́фцік ’фортачка’ (Сцяшк., Сцяц.; смарг., Сл. ПЗБ; навагр., З нар. сл.) запазычаны з польск. lufcik ’тс’ (Слаўскі, 4, 373).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малочлівы ’ўдойны, малочны’ (Нар. Гом.). Укр. молочливый ’тс’. Да малако (гл.). Аб суфіксе ‑лів‑ гл. Бел. грам.₂, 1, 303.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мані́р ’манеж’ (лун., Нар. сл.). Да мане́ж (гл.), якое ў выніку народнай этымалогіі разумелася як польск. manierz < прасл. maněrь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Мла́дшы, мла́чшы ’менш вопытны плытагон’ (дзвін., Нар. сл.). З ц.-слав. младший ’маладзейны’ праз рус. мову. Да малады́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мроева ’імгла’ (Нар. Гом.). Да мроі, мроіць (гл.). Суфікс ‑ев‑а‑ замест ів‑а, відаць, пад уплывам рус. марево.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)