Verbum

загадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; -го́джаны; зак., каго (разм.).

Задобрыць чым-н., выклікаць прыхільнасць.

З. ляснічага.

запрыме́ціць, -е́чу, -е́ціш, -е́ціць; -е́чаны; зак., каго-што (разм.).

Заўважыць, прымеціць.

З. знаёмага ў натоўпе.

зару́чыны, -чын.

Абрад аб’яўлення каго-н. жаніхом і нявестай.

Спраўляць з.

|| прым. зару́чынны, -ая, -ае.

звазі́ць, зважу́, зво́зіш, зво́зіць; зак., каго-што.

Адвезці і прывезці назад.

З. дзіця да доктара.

дапы́тваны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (спец.).

Той, у каго робяць допыт.

Д. аказаўся невінаваты.

даражэ́нькі, -ага, мн. -ія, -іх, м.

Форма ветлівага звароту да каго-н.

Пачытай, д., яшчэ.

вінава́ціць, -ва́чу, -ва́ціш, -ва́ціць; незак., каго.

Абвінавачваць, лічыць вінаватым; асуджаць.

Ва ўсім вінаваціў толькі іншых.

бры́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак.

Адчуваць, выказваць агіду да каго-, чаго-н. адмоўнага, брыдкага; га́дзіцца.

крыўдава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак.

Мець на каго-н. крыўду; крыўдзіцца.

Не трэба к.

палюля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; зак., каго-што.

Правесці які-н. час, люляючы, калышучы.

П. дзіця.