капатава́ць

(фр. capoter)

1) пакрываць капотам частку самалёта, аўтамабіля і інш.;

2) перакульвацца праз насавую (маторную) частку пры аварыі (пра самалёт, аўтамабіль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

blister​2 [ˈblɪstə] v. пакрыва́ць; пакрыва́цца пухіра́мі/вадыра́мі;

The sap of this plant blisters the skin. Ад соку гэтай расліны на скуры з’яўляюцца вадыры.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plate​2 [pleɪt] v. : plate smth. with gold/silver пакрыва́ць што-н. зо́латам/срэ́брам;

a beauti-ful necklace plated with gold прыго́жыя пазало́чаныя кара́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

supply​2 [səˈplaɪ] v.

1. забяспе́чваць

2. дастаўля́ць, дава́ць, пастаўля́ць;

supply proofs дава́ць до́казы;

supply services рабі́ць паслу́гі

3. дапаўня́ць, пакрыва́ць (недахопы), задавальня́ць (патрэбы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Крапа́ць 1 ’падаць дробнымі кроплямі, пырскаць, пакрываць крапінамі’ (ТСБМ, ТС, Сл. паўн.-зах.). Да крапіць 1 (гл.).

Крапа́ць 2 ’начыняць, фаршыраваць’ (Сл. паўн.-зах., Малч., Шн., Нар. сл.). Ці не да корпацца (гл.)?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лі́заўка 1 ’пласцінчаты свердзел’ (Касп., Сцяшк.). Відавочна, з лёзаўка, утворанай з лязо, лёза. Да лёзіва 2 (гл.).

◎ Лізаўка 2 ’абшыўка ў кажуху’ (хоц., Мат. Маг.). Рэгіянальнае ўтварэнне. Да лізаць ’пакрываць, абдаваць сабой’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

suffuse

[səˈfju:z]

v.t.

разьліва́ць, заліва́ць (пра ва́дкасьці, ко́лер); пакрыва́ць (пра румя́нец)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

albuminize

[ælbˈju:mɪnaɪz]

v.t.

1) ператвара́ць у альбу́мін

2) пакрыва́ць бялко́вым раство́рам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

electroplate

[ɪˈlektroʊpleɪt]

1.

v.

гальванізава́ць (пакрыва́ць срэ́брам)

2.

n.

гальванізава́ны прадме́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рабаці́ць, ‑ціць; незак.

1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 2 знач.). Вуліца падсохла за ноч, толькі дзе-нідзе слабы ветрык злёгку рабаціў плыткія лужыны. Адамчык.

2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах. Ад .. ветру разам ускалыхваўся арэшнік і рабаціў уваччу. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)