Прыя́ць ’спрыяць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыя́ць ’спрыяць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Bene merenti bene profuerit, male merenti par erit
Таму, хто cee
Сеющему добро отплатят добром, сеющему зло ‒ злом.
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
ДЗЬЮ́І (Dewey) Джон
(20.10.1859,
амерыканскі філосаф, псіхолаг і педагог, адзін з вядучых прадстаўнікоў прагматызму. Скончыў Вермонцкі
Тв.:
Психология и педагогика мышления. 2 изд. Берлин, 1922;
Школы будущего.
Школа и общество. М.. 1925.
В.М.Пешкаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
чужы́ fremd;
пад чужы́м і́мем únter fálschem Námen, únter éinem Décknamen;
з чужы́х слоў wie man erzählt, vom Hörensagen;
чужы́мі рука́мі жар заграба́ць
сядзе́ць на чужы́м гарбе́
на чужо́е
у чужо́й царкве́ све́чак не папраўля́й
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
рабі́ць, раблю́, ро́біш, ро́біць;
1. што. Займацца чым
2. што. Вырабляць, майстраваць.
3. Працаваць дзе
4. што. У спалучэнні з назоўнікамі, якія абазначаюць від заняткаў, работы,
5. што. У спалучэнні з назоўнікам выражае дзеянне паводле
6. што каму. Аказваць, прычыняць што
7. каго-што з каго-чаго. Ператвараць у каго-, што
8. каго (што) кім-чым або якім. Прыводзіць у які
9. што. Утвараць сабой.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
general
1) агу́льны
2) сярэ́дні, звыча́йны чыта́ч
3) павярхо́ўны
4) усеагу́льны (вы́бары, страйк)
5) гало́ўны, найвышэ́йшага ра́нгу
2.1) генэра́л -а
2) агу́льны факт, пры́нцып, агу́льная ду́мка або́ цьве́рджаньне
3) генэра́л рэлігі́йнага о́рдэну
•
- in general
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
замахну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
траві́ць 1, траўлю, травіш, травіць;
траві́ць 2, траўлю, травіш, травіць;
Таптаць (лугі, палі), з’ядаць пасевы; рабіць патраву.
•••
траві́ць 3, траўлю, травіш, травіць;
1. Выпускаць, адпускаць патроху канат, снасць і пад., аслабляючы нацяжэнне.
2. Выпускаць пару, газ, паветра, робячы меншы ціск.
траві́ць 4, траўлю, травіш, травіць;
Засвойваць у працэсе стрававання, ператраўліваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бла́гоI
1. (добро)
на бла́го Ро́дины на кары́сць Радзі́мы;
2. (материальное благополучие)
бла́га жи́зни дабро́ты (вы́гады) жыцця́;
◊
всех благ усяго́ до́брага, усяго́ найле́пшага;
ни за каки́е бла́га ні за што на све́це.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плаці́ць
◊ п. дані́ну — плати́ть дань;
п. той жа мане́тай — плати́ть той же моне́той;
п. дабро́м за
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)