Verbum

чужы́ fremd;

пад чужы́м і́мем únter fálschem Námen, únter éinem Décknamen;

з чужы́х слоў wie man erzählt, vom Hörensagen;

◊ чужы́мі рука́мі жар заграба́ць ≅ sich (D) die Kastáni¦en aus dem Féuer hólen lássen*;

сядзе́ць на чужы́м гарбе́ j-m auf der Tásche líegen*;

на чужы́о́е дабро́ нясі́ слёз вядро́ ≅ böser Gewínn fährt bald dahín;

у чужы́о́й царкве́ све́чак не папраўля́й ≅ in Rom tu wie Rom tut