яна адка́звала ці́ха, але́ ўпэ́ўнена sie ántwortete léise, aber entschíeden;
2. (далуч) áber;
вёскі малы́я, але́ будынкі но́выя die Dörfer sind klein, aber die Häuser sind neu
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вы́каціцьсов.
1.в разн. знач. вы́катить;
в. бо́чку — вы́катить бо́чку;
в. калёсы на двор — вы́катить теле́гу на двор;
2.перен., разг. уничто́жить;
пажа́р ~ціў палаві́ну вёскі — пожа́р уничто́жил полови́ну дере́вни
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адда́лены
1. отдалённый, удалённый;
2. отдалённый;
3. отдалённый, отто́лкнутый;
1-3 см. аддалі́ць;
4.прил., в разн. знач. отдалённый;
~ныя вёскі — отдалённые дере́вни;
~ныя часы́ — отдалённые времена́;
~нае падабе́нства — отдалённое схо́дство
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гудзе́нне, ‑я, н.
Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. гусці і гудзець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Рыгор адхіліўся ад акна; разам з гэтым змоўкла гудзенне аэраплана.Гартны.Раптам да вёскі пачалі далятаць нейкія нячутныя дагэтуль гукі, — ні то гудзенне жука, ні то малатарні.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гі́блы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які пагражае гібеллю (у 1 знач.), прыводзяць да гібелі. Гіблае становішча. □ Павадыр, пан Кярсноўскі, адразу ж знайшоў на гэтым гіблым балоце жардзяныя кладкі-масткі.Якімовіч.// Дрэнны, непрыгодны. Увачавідкі раслі новыя вёскі, людзі вылазілі з гіблых зямлянак, спраўлялі наваселлі.Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каро́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да кароны (у 1, 2 знач.). //Уст. Дзяржаўны, урадавы (пра манархічныя краіны). Каронны суд. Каронныя землі. □ Кароннае войска стаяла кругом, мястэчкі і вёскі карала агнём.Вялюгін.
2. Лепшы, найбольш ўдалы. Каронная роля артыста. Каронны нумар праграмы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няблі́зкі, ‑ая, ‑ае.
1. Даволі далёкі. А якім стаў Сож! Ад самай нашай вёскі і да няблізкага сіняга лесу на другім беразе ён раскінуў магутную шырыню вады.Кірэенка.
2. Які не з’яўляецца блізкім родзічам. Жыла ў гэтай хаце нейкая няблізкая сваячка.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакла́жа, ‑ы, ж.
Тое, што пакладзена, ускладзена куды‑н. (для перавозкі, пераноскі і пад.); груз, багаж. Андрэй звязаў маленькі чамаданчык і пакуначак кніг раменьчыкам, перакінуў паклажу цераз плячо і рушыў да сваёй вёскі.Дуброўскі.[Дзямід Сыч] імкліва абышоў вакол машыны, прыглядаючыся .. да яе паклажы.Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пача́так¹, -тку, м.
1. Першы момант ці першыя моманты якога-н. дзеяння, з’явы.
П. жніва.
У пачатку восені.
П. навучальнага года.
Пакласці або даць п. чаму-н. (пачаць).
2. Зыходны пункт, кропка.
У пачатку вёскі.
Весці свой пачатак ад чаго-н. (паходзіць ад чаго-н.). Браць п. (пачынацца).
3. Першакрыніца, аснова, асноўная прычына.
Арганізуючы п.
Стрымліваючы п.
4.мн. -ткі, -ткаў. Асноўныя палажэнні, прынцыпы.
Пачаткі дзяржаўнасці.
5.мн. Спосабы, метады ажыццяўлення чаго-н.
На калектыўных пачатках.
На грамадскіх пачатках (бязвыплатна — пра якую-н. работу, дзейнасць каго-н.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асе́ліца
1. Дарога, якая праходзіць недалёка ад вёскі (Нясв.).
2. Зямельныя выгоды за сялом ці найчасцей род сенажаці (БРС).
3. Вёска, вуліца ў адзін рад хат (Крыч.).
4. Агароды на вільготнай глебе воддаль ад вёскі (Докш.).
5. Добра ўгноенае поле паабапал вёскі (Стаўбц.Прышч.). Тое ж гноіны (Слаўг.).
6. Наваколле, некалькі блізкіх вёсак (Слаўг.).
7. Лужок каля сядзібы (Мсцісл.Бяльк.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)