«ГО́ЛАС ВЁСКІ»,

газета. Выдавалася з 1.10.1941 да 16.6.1944 у Мінску на бел. мове з дазволу і пры дапамозе герм. улад. Распаўсюджвалася пераважна ў сельскіх раёнах акупіраванай тэр. Беларусі. Друкавала распараджэнні акупац. улад, прамовы А.Гітлера, А.Розенберга, В.Кубэ, тэндэнцыйна асвятляла падзеі на франтах 2-й сусв. вайны. Усхваляла гітлераўскі «новы аграрны парадак», аналізавала гасп. магчымасці бел. зямель, сял. жыццё ў замежных краінах. Асвятляла пытанні гісторыі і культуры Беларусі. Апублікавала раман «Насуперак лёсу» М.Дуброўскага (Р.Мурашкі). Выйшла 130 нумароў.

С.У.Жумар.

т. 5, с. 322

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Саюз пралетарыяту горада і вёскі»

т. 14, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рэформа дзяржаўнай вёскі 1830-50-х гадоў

т. 14, с. 32

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вё́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вё́ска вё́скі
Р. вё́скі вё́сак
Д. вё́сцы вё́скам
В. вё́ску вё́скі
Т. вё́скай
вё́скаю		 вё́скамі
М. вё́сцы вё́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аднавяско́вец, -ко́ўца, мн. -ко́ўцы, -ко́ўцаў, м.

Жыхар або ўраджэнец вёскі ў дачыненні да каго-н. іншага з гэтай вёскі.

|| ж. аднавяско́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

alpine [ˈælpaɪn] adj. альпі́йскі;

picturesque alpine villages маляўні́чыя альпі́йскія вёскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

village green [ˌvɪlɪdʒˈgri:n] n. зялёны пляц, грудо́к пасярэ́дзіне англі́йскай вёскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́ган, -у, мн. -ы, -аў, м.

Месца каля вёскі, дзе пасецца жывёла.

|| прым. вы́ганны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адыхо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Селянін, які часова сыходзіў з вёскі на сезонныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вяско́вец, -ко́ўца, мн. -ко́ўцы, -ко́ўцаў, м.

Жыхар вёскі; селянін.

|| ж. вяско́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ко́вак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)