Кох ’пра квактанне’ (Нар. лекс., Янк. I, Кліх, Мат. Гом., Мядзв.). Гукапераймальнае. Параўн. кохаль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кралі́ца ’труска’ (Сцяшк. Сл., Ян., Мат. Гом.). Гл. кароль2. Магчыма, пад уплывам краля (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пашчы́на ’рошчына’ (ветк., Мат. Гом.). Утварылася ў выніку кантамінацыі лексем рошчына і пачын ’^’пачатак хлеба’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мот ’той, хто неразумна матае грошы, маёмасць’ (ТСБМ), ’падманшчык’ (гор., Мат. Маг.). Да мата́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Му́дрыкі ’мудрагельства’ (ТСБМ, Юрч.), ’штукарства’ (глус., Янк. Мат.). Да му́дры1 (гл.) па ўзору хітрыкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наазе́м ’на зіму’: нааром наазем (Мат. Гом.). Хутчэй за ўсё са спалучэння на + о + зіме́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нару́шнік ’ручайка, верацяно з напрадзенымі на яго ніткамі’ (Бяльк.), ’манжэта’ (Мат. Маг.). Да руки (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішатня́ ’мноства’ (Мат. Гом.). Да кішэць (гл.). Кішаг‑ ня < кішат < кішэць (апошняе як топат < топаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лапка́н ’пастка’ (нараўл., Мат. Гом.). Утворана ў выніку кантамінацыі лексем капкан і лапанка, лапаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лахады́м ’гуляка’ (гом., Мат. Гом.). Да лахаць і дыміць (гл.); утворана шляхам словаскладання (як куродым).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)