Плаймо́та ’мноства’ (ветк., Мат. Гом.). Да плойма (гл.). Суф. ‑ота надае адцягненае значэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Праклі́мкаць ’пражыць як-небудзь’ (Мат. Гом.). Экспрэсіўны прэфіксальна-суфіксальны дэрыват ад клімкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыкме́ць ’набыць’ (Мат. Гом.). Верагодна, кантамінацыя дзеясловаў прыкме́ціць і (зай)ме́ць/прыйма́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пярвіна́ ’аблога, цаліна’ (Мат. Маг.). Да первы ’першы’ (гл.), відаць, ’які апрацоўваецца ўпершыню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рагало́вы ’калматы’ (Мат. Гом.). Магчыма, кантамінацыя рог1 (гл.) і галава (гл.) (< *рогагаловы?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́ва ’плакса’ (Янк. Мат.). Укр. ре́ва ’тс’, рус. рёва ’тс’. Да раўці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́пша ’неахайніца’ (Мат. Гом.). Магчыма, суадносіцца з літ. rupša ’рапуха’. Гл. яшчэ рапуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спа́рта ‘драсён, Polygonum L.’ (Мат. Гом.). Відаць, да спор1, але словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стынь ‘холад, халадэча’ (ТСБМ, Юрч., Мат. Маг.). Аддзеяслоўны назоўнік ад стынуць, гл. стыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́хлік ’лядзяш’ (Мат. Маг.). Відаць, да суслік3 са збліжэннем да сухі, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)