ад’е́здзіць, ‑езджу, ‑ездзіш, ‑ездзіць; зак.
1. Праездзіць некаторы час. Ад’ездзіць пяць гадзін на кані.
2. Перастаць ездзіць; страціць магчымасць ездзіць. Машына ад’ездзіла сваё.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лакалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.
1. Перастаць (пераставаць) пашырацца, спыніцца (спыняцца) у пэўных межах, на пэўным месцы.
2. толькі незак. Зал. да лакалізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забы́ць, -бу́ду, -бу́дзеш, -бу́дзе; -бу́дзь; -бы́ты; зак.
1. каго-што або пра каго-што, на каго-што або аб кім-чым. Перастаць помніць; страціць успамін пра каго-, што-н.
З. старое (пра старое, на старое).
З. і думаць пра гэта (перастаць успамінаць, спадзявацца на што-н.).
2. што, пра каго-што, аб кім-чым і з інф. Упусціць з памяці, не ўспомніць.
З. адрас знаёмага.
З. пра даручэнне (аб даручэнні).
3. каго-што. Пакінуць дзе-н., не захапіць з сабой па няўважлівасці.
З. парасон у аўтобусе.
Што я там забыў? (нашто мне там быць; няма чаго мне там рабіць; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
адключы́цца, -ключу́ся, -клю́чышся, -клю́чыцца; зак.
1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Перастаць дзейнічаць у выніку раз’яднання з агульнай сістэмай.
Прыбор адключыўся аўтаматычна.
2. перан. Адарвацца ад каго-, чаго-н., пакінуць ранейшы занятак, супакоіцца.
А. ад бурнага жыцця.
|| незак. адключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паме́рці, -мру́, -мрэ́ш, -мрэ́; -мро́м, -мраце́, -мру́ць; памёр, -ме́рла; -мры́; зак.
1. Перастаць жыць.
Маці даўно памерла.
П. ад ран.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Знікнуць, спыніцца (кніжн.).
Справа нашых бацькоў не памрэ.
|| незак. паміра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. паміра́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
áufkündigen
vt касава́ць, паведамля́ць пра скасава́нне (дагавору); звальня́ць
j-m den Gehórsam ~ — пераста́ць падпарадко́ўвацца каму́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
адхаце́цца, ‑хочацца; безас. зак., з інф.
Разм. Перастаць хацецца; перахацецца; расхацецца. — О-о, то выдатна! — карыя вочкі згаслі, і чалавеку, мусіць, адхацелася гаварыць. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассме́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.
Разм. Перастаць баяцца; асмялець. І пачуўшы ціхі ўздых і казытлівы дотык валасоў, рассмеліўся зусім, .. і прыгарнуў .. [Ніну] да сябе. Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхаце́цца, ‑хочацца; безас. зак.
Перастаць хацецца. Шчыра кажучы, Люся ўжо ледзь не клявала носам, як пад’язджалі да стану. А тут зусім спаць расхацелася. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
oar
[ɔr]
1.
n.
вясло́ n.
to rest on one’s oars — пераста́ць працава́ць або́ стара́цца; спачы́ць на ла́ўрах
2.
v.
веслава́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)