во́блачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да воблака, воблакаў; пакрыты воблакамі, хмарны. Воблачнае неба. Воблачная ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаянцо́м, прысл.

Разм. У стаячым, вертыкальным становішчы. Стаяла яна [маці] над ім [Міхасём] стаянцом, дзень і ноч. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Ахі́лкі, охі́лкі ’шафран Гейфеля, Crocus Heuffelianus Herb.’ (Бейл.). Ад хілы ’схілены, пахілы’, хілі́ць ’пахіляць’, ахіляць ’закрываць’, параўн. іншыя назвы: бабін сон, сон, соннік, характэрныя для раслін, якія на ноч ці на дождж схіляюцца ці «засынаюць».

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нада́рыцца

1. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden;

2. (аказацца) sein* vi;

нада́рылася ці́хая ноч die Nacht war sélten rúhig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дрыму́чы dicht, úndurchdringlich;

дрыму́чы лес Úrwald m -(e)s, -wälder;

дрыму́чая ноч éine úndurchdringliche [sehr dúnkle] Nacht;

дрыму́чы гушча́р ein úndurchdringliches Díckicht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прабляя́ць, ‑бляе; зак.

1. Абазвацца бляяннем (пра авечку, казу).

2. Бляяць некаторы час. Авечка прабляяла ўсю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бясшу́мны, ‑ая, ‑ае.

Які не робіць шуму. Бясшумны трамвай. // Не напоўнены шумам; ціхі. Бясшумная ноч. Бясшумныя крокі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вясёланка, вясёлонка ’святліца’ (брасл., Карскі, Труды) — рэгіянальнае ўтварэнне ад вясёлы (гл.) са значэннем ’светлы’, параўн. рус. калуж. весёлая ночь ’светлая, месячная ноч’, вясёлка ’адкрытае месца, якое асвятляецца і саграваецца сонцам’, і памяншальна-ласкальнага суф. ‑он‑к‑а.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Начакве́т ’букашнік горны, Jasione montana L.’ (віц., Кіс.), іншыя назвы: начнік, начніца, паўночнік (там жа). Складанае слова, першая частка (да ноч), відаць, сведчыць пра раскрыванне кветкі ў начны час (параўн. іншыя назвы), другая — да квет(ка), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

overnight

1. [,oʊvərˈnaɪt]

adv.

1) на́нач; на адну́ ноч, праз ноч

to stay overnight — пераначава́ць

2) ра́птам, адра́зу, ху́тка

3) учо́ра ўве́чары

2. [ˈoʊvərnaɪt]

adj.

1) начны́

an overnight stop — прыпы́нак на́нач, начны́ прыпы́нак

2) які́ адбы́ўся ўчо́ра ўве́чары

3.

n.

учо́рашні ве́чар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)