прабляя́ць, ‑бляе; зак.

1. Абазвацца бляяннем (пра авечку, казу).

2. Бляяць некаторы час. Авечка прабляяла ўсю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)