Падзе́жка ’вопратка (падыспад)’. Мат. Гом.). З *пад‑ адзʼежка ў выніку рэдукцыі галоснага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падо́днікі ’кальсоны’ (Мат. Гом.). Суфіксальнае ўтварэнне на базе словазлучэння пада дно ’падыспад’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Палаўня́ ’дошка на падлогу’, палаўняк ’палавіна бервяна’ (Мат. Гом.). Да паловаі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пляс ’месца для складання бярвенняў’ (добр., Мат. Гом.). З польск. plac ’рум’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуце́ль ’кісель на малацэ’ (жлоб., Мат. Гом.). Няясна, канец слова нагадвае кісель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рамя́нка ’раменная вяроўка, пераплецены доўгі і вузкі рамень’ (Мат. Гом.). Гл. раме́нь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раскаве́ркаць ’парыць, раскапаць’ (Мат. Гом.), раскаве́рчыць, раскавяра́чыць ’раскалупаць, разбурыць’ (Юрч.). Гл. каверт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́хманы ’хваравіты’ (ветк., Мат. Гом.) — у выніку семантычных зменаў да рахма́ны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыпу́нь ’пра рыпенне, няўмелую ігру на гармоніку’ (Янк. Мат.). Ад рыпе́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Салане́шнік ’сланечнік’ (Мат. Гом.; полацк., Нар. лекс.). З сланечнік з гіперычным паўнагалоссем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)