Насласні́ць ’намазаць (тлуста)’ (добруш., Мат. Гом.). Відаць, да слисны ’смашны, прынадны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Наўгру́нь ’галопам’ (бялын., Янк. Мат.), наўгру́м ’навыперадкі’ (Сцяшк. Сл.). Гл. угру́нь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Не́ўнік, нэвникъ ’малы гаршчок’ (пін., Мат. сев.-малорус., 2, 17). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пазу́біцца ’прарасці’ (Мат. Гом.), позу́быцца ’тс’ (Выг. дыс., палес.). Гл. зуб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасі́лы ’каромысла’ (петрык., Мат. Гом.). Усходнепалескае. Да пасіліць ’падняць’, пасіленне ’дапамога’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераме́я ’брод’ (нараўл., Мат. Гом.). З ⁺перамеля (гл. пераме́л), у якім [‑лʼ] > [й].

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераса́дны ’абжорлівы’ (хойн., Мат. Гом.). Да польск. przesadny, przesada ’перабольшанне; празмернасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пу́ціць ’прыводзіць у парадак’ (бялын., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пілягну́ць ’пекануць; пляснуць (па мордзе)’ (Мат. Маг.). Да калегаваць < належыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расто́кі мн. л. ’развілка, перакрыжаванне дарог’ (Мат. Гом.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)