вы́турыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго.
Разм. Выгнаць вон, выправадзіць. Вытурыць за дзверы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ство́ркавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае створкі, складаецца са створак. Створкавыя дзверы. Створкавы клапан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шась (разм.).
1. выкл. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння шуму, падзення чаго-н. сыпкага, сухога.
Ш., ш., сыплецца зверху пясок.
2. у знач. вык. Ужыв. паводле знач. дзеясл. шаснуць.
Нехта ў дзверы ш.
Ш. нажом па шнурку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Расхля́шчыць ’адчыніць насцеж (дзверы, вокны)’ (навагр., Жыв. сл.), расхле́шчыць ’адчыніць, раскрыць’ (мазыр., Жыв. НС), расхле́сціць ’шырока раскрыць’ (Сцяшк. Сл.). Гл. хляшчом ’аткрыта’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скрыпу́чы скрипу́чий;
с. снег — скрипу́чий снег;
~чыя дзве́ры — скрипу́чая дверь;
с. го́лас — скрипу́чий го́лос
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
увахо́дны
1. входно́й;
у. біле́т — входно́й биле́т;
~ныя дзве́ры — входна́я дверь;
2. канц. входя́щий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
двухство́ркавы
1. (пра дзверы) zwéiflüg(e)lig;
2. заал (аб малюсках) zwéischalig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
По́льны ’палявы’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Гарэц., Касп., Сл. ПЗБ), ’які пасецца ў полі’ (Нас.), ’які працуе ў полі’ (Сцяшк. Сл.), ’які жыве ў бязлеснай мясцовасці’ (Сл. ПЗБ), польныя дзверы ’другія дзверы, вароты, якія выходзяць у поле’ (Мат. Гом.), польны ’палявы; дзікі’ (ЖНС), ст.-бел. польныи ’палявы’ (Сл. Скар.); параўн. польск. polny ’палявы’, чэш. polní, славац. poľný ’тс’. Словаўтваральная мадэль, як воля — вольны. Гл. поле.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
домрабо́тніца, ‑ы, ж.
Дамашняя работніца. Дзверы .. былі адчынены — домработніца выпускала дым з кухні. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазашчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Закрыць на зашчапку, кручок усё, многае. Пазашчэпліваць дзверы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)