шась (разм.).
1. выкл. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння шуму, падзення чаго-н. сыпкага, сухога.
Ш., ш., сыплецца зверху пясок.
2. у знач. вык. Ужыв. паводле знач. дзеясл. шаснуць.
Нехта ў дзверы ш.
Ш. нажом па шнурку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)