1. Захапіць, застаць нечакана, на месцы злачынства. Зрабілі ўсё ўдала, ніхто .. не перашкодзіў [партызанам], не застукаў, радасныя выбеглі з раўка.Быкаў.
2. У дзіцячай гульні — стукам адзначыць знойдзенага. Урэшце .. [Вася] застукаў усіх, ён перамог.Дубоўка.
засту́каць2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць стукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развалачы́цца, ‑лачуся, ‑лочышся, ‑лочыцца; зак.
Разм.Пачаць часта і доўга валачыцца, хадзіць невядома дзе; расцягацца. Падрос козлік і вельмі ж развалачыўся.Брыль.[Ян:] — Нямала я палаяў яго, што валочыцца кожную ноч... Думаў я, што прыйдзецца мне лейцамі яго вучыць, бо развалачыўся, як Лейзерава карова, усё па чужых дварах...Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскуда́хтацца, ‑хчуся, ‑хчашся, ‑хчацца; зак.
1.Пачаць кудахтаць моцна і доўга (пра курэй).
2.перан.Разм. Раскрычацца без толку, без прычыны. [Нічыпар:] — Толькі ж не я збег ад цябе, а ты. Дык чаго ты раскудахталася годы?Асіпенка.— Раскудахталіся! — раптам раззлаваўся Хамутоўскі. — У ступі ды ўступі. Сам ведаю, што рабіць.Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задзьму́ць
1.ánfangen* zu blásen;
2.гл. задзімаць
2.задзяўбці
1. (насмерць) zerpícken vt, zerhácken vt; mit dem Schnábel zu Tóde hácken;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пусці́цца, пушчуся, пусцішся, пусціцца; зак.
1. Адправіцца, накіравацца куды‑н. [Міхась] зноў і зноў дакараў у думках сястру, а заадно і Толю, што яны згадзіліся пусціцца ў такую далёкую і небяспечную дарогу.Якімовіч.Каб не астацца пры немцах, маці пусцілася ў эвакуацыю.Скрыган.
2.Пачаць хутка ісці, бегчы ў якім‑н. напрамку. Машына пайшла па шашы, а Люты з усёй сілы пусціўся за ёю.Кулакоўскі.[Ніна] спалохалася і не стала чытаць, залажыла пісьмо глыбока ў кашолку і пусцілася дадому.Лобан.
3.зінф. і ўшто. Пачаць рабіць што‑н. Пусціцца даганяць. Пусціцца ў скокі. Пусціцца ў разважанні. □ — Ромка! Сюды! — закрычаў Віталік. Павярнуўся і пусціўся бегчы на вуліцу.Даніленка.За.. [дзяўчынаю] пусціўся ў рогат Воранаў, а тады і ўсе астатнія. Не стрымалася і Таццяна.Васілёнак.Калі сабраўся дзед з Міколкам рушыць у паход, маці таксама пусцілася ў слёзы.Лынькоў.//Пачаць займацца чым‑н. Дамеця, дык таго рэдка калі хто бачыць. Ён пусціўся ў навуку і ходзіць у Верамеевіцкую школу.Сабаленка.
4.нашто. Рашыцца, пайсці на што‑н. Пусціцца на авантуру. Пусціцца на хітрасць. □ Тады толькі Шы Ку-ан зразумеў, на якую рызыку ён пусціўся.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
start1[stɑ:t]n.
1. пача́так;
at the start пачатко́ва, на пача́тку;
from start to finish з пача́тку да канца́;
make a fresh startпача́ць усё на́нава
2. старт, ад’е́зд, адлёт (самалёта);
make an early start ра́на адпра́віцца
3. уздры́гванне, штуршо́к;
give smb. a start напало́хаць каго́-н.
♦
by/in fits and starts час ад ча́су, ча́сам, уры́ўкамі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыступа́ць, прыступі́цькніжн. (пачаць) begínnen*vt, vi (дачаго-н. mit D); übergehen*vi (s) (zu D), géhen*vi (s) (an D); ántreten*vt;
прысту́пім да спра́вы (kómmen wir) zur Sáche;
прыступа́ць дачаго-н.etw. in Ángriff néhmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адкры́цца
1. (адчыніцца, расхінуцца) sich öffnen; aúfgehen*vi (s); sich áuftun*;
2. (пачаць дзейнасць) begínnen*vi;
тэа́тр адкры́ўся das Theáter ist jetzt geöffnet; das Theáter hat séine Pfórten geöffnet (высок.);
у мяне́ во́чы адкры́ліся die Áugen gíngen mir auf
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пале́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; пр. палез, ‑лезла; заг. палезь; зак.
Пачаць лезці. Адзін за адным палезлі.. [людзі] на шырокі дуб.Маўр.Юзік палез за пазуху і выняў запалкі.Колас.Толькі ў верасні, калі прайшлі спорныя дажджы, так і палезлі з зямлі і рыжыкі, і казлякі.Шахавец.
•••
Вочы на лоб палезлігл. вока.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыгарэ́ць, ‑рыць; зак.
1. Трохі абгарэць, абвугліцца (пра што‑н. печанае, смажанае); падпаліцца. Бульба прыгарэла. Блін прыгарэў.// Падгарэўшы, пачаць пахнуць дымам, гарам. Малако прыгарэла.// Прыстаць, прыліпнуць да чаго‑н. (пры варцы, кіпячэнні і пад.). Каша прыгарэла да гаршка.
2.Спец. Прыстаць да чаго‑н. (пры апрацоўцы агнём). Шлак прыгарэў да рашоткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)