Куле́нька ’луста хлеба’ (Нар. лекс.). Да куляцьі. Першапачаткова ’круглы кавалак’. Параўн. Слаўскі, 3, 341–342.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кумільго́м ’хутка’ (Сцяшк. Сл., Яўс., Бяльк., Гарэц., Нар. сл.). Кантамінацыя кулём (гл.) і мільгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курда́ ’чалавек малога росту’ (Ян., Нар. сл.). Да *курта. Параўн. курдаты (гл.) і куртатыj (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кіслы ’кіслы па ўласцівасці, квашаны’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах.), ’слабы’ (З нар. сл.). Гл. кіснуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кі́ха ’гумавая камера’ (Сцяшк., З нар. сл.). Зваротнае ўтварэнне да кішка (параўн. польск. kiszka ’тс’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Лабарда́, лъбърда ’страва з рознага збору’ (Нар. лекс.). З лабанда (гл.) пад уплывам бурдаі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́таўнік ’дровы, назапашаныя летам на наступны год’ (ст.-дар., Нар. сл.). Да лётавы < лета (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ле́цішча ’месца летняга адпачынку’ (іўеў., Сл. паўн.-зах.), ’кашара’ (Нар. лекс. Гом.). Да лета (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мазу́нь!, мазю́нь!, мазь!, мазю́к! ’пра аднаразовае мазанне’ (мсцісл., Нар. лекс.) — гукапераймальныя словы да мазаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Макаты́ра ’галава’ (клец., Нар. лекс.). Да макатра́ (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 127).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)