скалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
1. Зварухнуць, захістаць, прымусіць калыхацца.
Вецер скалыхнуў жыта.
С. калыску (гайдануць з боку ў бок).
2. перан. Усхваляваць, узрушыць; парушыць спакой.
Навіна скалыхнула народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Падме́цца ’паабяцаць’ (ТСБМ, Янк. 3., Некр.) ’назвацца’ (калі падмеўся грыбам, то лезь у каробачку) (Янк. БП). Да мець (гл.). Адносна семантыкі параўн. чэш. příměti ’заставіць, прымусіць’, літ. im̃tis ’брацца, узяцца за што-н.; браць на сябе адказнасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раствары́ць, ‑твару, ‑творыш, ‑творыць; зак., што.
Прымусіць растварыцца. Растварыць соль у вадзе. // перан. Прымусіць зліцца з чым‑н., зрабіць незаўважаным сярод каго, чаго‑н.; паглынуць. Перад наступленнем карнікаў быў мой загад: жанчын, дзяцей, хворых рассяліць у вёсках, растварыць у насельніцтве. Шамякін. На дварэ сцямнела, прыцемкі скралі, растварылі абрысы дамоў, прадметаў, людзей. Радкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заклапаці́ць, ‑пачу, ‑поціш, ‑поціць; зак., каго-што.
Прычыніць клопат, прымусіць клапаціцца. Гэта насцярожыла і заклапаціла; падумалася, што трэба хутчэй вылазіць [з падзямелля]. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апаля́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.
Прымусіць апалячыцца. [Люба:] І вы, дзядзька, далі сябе апалячыць?! Проста не хочацца верыць у гэта. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́біць
1. (прымусіць наблізіцца) (án)locken vt, ánziehen* vt;
2. (зачароўваць) fésseln vt, bezáubern vt; gefángen nehmen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
вы́даліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. каго-што. Прымусіць выйсці, знікнуць; перамясціць.
В. пабочных асоб.
В. прымесі.
2. што. Выразаць, выняць шляхам аперацыі.
В. пухліну.
В. нырку.
|| незак. выдаля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. выдале́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
перагавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; зак.
1. з кім. Абмяняцца думкамі, коратка пагаварыць.
П. адзін на адзін.
2. каго (што). Гучна, многа гаворачы, прымусіць замаўчаць іншых (разм.).
Яго не перагаворыш.
|| незак. перагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
разлучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., каго-што.
1. Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.
Вайна разлучыла родных.
2. Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.
Р. канцы правадоў.
|| незак. разлуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. разлучэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
разупэ́ўніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што) у чым.
Довадамі прымусіць каго-н. адмовіцца ад сваіх перакананняў, ад упэўненасці ў чым-н.
Р. у правільнасці рашэння задачы.
|| незак. разупэ́ўніваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. разупэ́ўненне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)