брод, ‑у,
1. Неглыбокае месца на ўсю шырыню ракі, возера, па якім можна
2. След, пракладзены на сенажаці, на полі, каб размежаваць участкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
брод, ‑у,
1. Неглыбокае месца на ўсю шырыню ракі, возера, па якім можна
2. След, пракладзены на сенажаці, на полі, каб размежаваць участкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bród, brodu
удосталь; багата;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Grénze
1) грані́ца, мяжа́, рубе́ж
2) грані́ца, край, мяжа́, рубе́ж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
перада́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзім, -дасце́, -даду́ць; -да́ў, -дала́, -ло́; -да́й; -да́дзены;
1. каго-што. Аддаць, уручыць, паведаміць каму
2. што. Распаўсюдзіць, давесці да каго
3. што. Узнавіць, выкласці, адлюстраваць.
4. што. Аддаць у распараджэнне, на разгляд.
5. што. Аддаць у карыстанне.
6. што. Даць чаго
7.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
абшчы́на, ‑ы,
1. У дакласавым і як перажытак у класавым грамадстве — форма аб’яднання людзей, якой характэрна калектыўная ўласнасць на сродкі вытворчасці, сумесная праца з ураўняльным размеркаваннем, а таксама частковае або поўнае самакіраванне.
2. Добраахвотнае аб’яднанне для сумеснай дзейнасці; брацтва, садружнасць, арганізацыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэмабілізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца;
1.
2. Звольніцца з вайсковай службы пасля заканчэння вайны або тэрміну абавязковай службы (пра асабовы састаў).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераве́сціся, ‑вядуся, ‑вядзешся, ‑вядзецца; ‑вядзёмся, ‑ведзяцеся;
1.
2. Знікнуць, вывесціся.
3. Даць адбітак, адлюстраванне пры пераводзе (малюнкаў, рысункаў) з аднаго матэрыялу на другі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Tágesordnung
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зарва́цца, ‑рвуся, ‑рвешся, ‑рвецца; ‑рвёмся, ‑рвяцеся;
1. Вырвацца, зайсці далёка наперад (у час атакі, наступлення і пад.).
2. Абарвацца ўнутры чаго‑н. (пра нітку).
3. Раптоўна спыніцца, абарвацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фарма́льна,
1. З захаваннем неабходных фармальнасцей.
2. Знешне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)