stern

I [stɜ:rn]

adj.

1) стро́гі, суро́вы

a stern master — стро́гі гаспада́р

a stern frown — суро́ва насу́пленыя бро́вы

2) цьвярды́, жо́рсткі, упа́рты

stern resolve — цьвярда́я пастано́ва

3) суро́вы, пану́ры

stern mountains — суро́выя го́ры

II [stɜ:rn]

n.

карма́ f. (вадапла́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conclusion

[kənˈklu:ʒən]

n.

1) кане́ц -ца́ m., заканчэ́ньне n.; апо́шняя ча́стка

2) заклю́чная ча́стка (тво́ру, прамо́вы)

3) вы́нік -у m.

4) заключэ́ньне n. (умо́вы, мі́ру)

5) высно́ва, пастано́ва f.

to jump to a conclusion — рабі́ць пасьпе́шную высно́ву, забяга́ць напе́рад

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

прыгаво́р, ‑у, м.

1. Рашэнне суда па якой‑н. справе. Па прыгавору ваеннага трыбунала з .. [Жучкова] знялі афіцэрскія пагоны і накіравалі ў штрафны батальён. Корбан. Пакуль чыталі прыгавор, .. [К. Каліноўскі] спакойна і мужна пазіраў на людскі натоўп. С. Александровіч.

2. Рашэнне, пастанова якой‑н. арганізацыі. Партызаны вынеслі смяротны прыгавор каменданту суседняга мястэчка, нейкаму пану фон Губерту. Краўчанка. // Рашэнне, меркаванне па якому‑н. пытанню; ацэнка чаго‑н. Вось і скончана ўсё: Для пачуццяў маіх Прыгавор ты выносіш суровы... Тарас.

3. звычайна мн. (прыгаво́ры, ‑аў). Словы, якімі суправаджаюць якое‑н. дзеянне. [Жанчына] неяк усміхнулася, ажыла.. і пачала свае старыя прыгаворы нанава. — А вы ў Грыні? Ды і я ж у Грыні. Да сястры сваёй, да Раіны... Пташнікаў. Адтуль [з пакоя] чуліся стогны Ніны, прыгаворы Гарпіны. Галавач.

4. Уст. Варажба, чараўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рашэ́нне н.

1. Entschéidung f -, -en; Beschlúss m -es, -schlüsse (пастанова); Úrteil n -s, -e, Réchtsspruch m -(e)s, -sprüche (суда);

выно́сіць рашэ́нне das Úrteil fällen;

прыма́ць рашэ́нне éine Entschéidung tréffen*, éinen Beschlúss fássen;

2. (развязанне задачы і г. д.) Lösung f -, -en; Áuflösung f - (крыжаванкі);

3. (выснова) Schluss m -es, Schlüsse; Entschlúss m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

resolve

[rɪˈzɑ:lv]

1.

v.

1) выраша́ць, пастанаўля́ць; нава́жвацца

2) расклада́ць (-ца) на ча́сткі

3) выясьня́ць, растлума́чваць, разьве́йваць (сумне́вы)

4) перагаласо́ўваць

5) заме́ньвацца, ператвара́цца

The discussion resolved itself into an argument — Дыску́сія перайшла́ ў сва́рку

2.

n.

1) пастано́ва f.

2) нава́жанасьць, непахі́снасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

judgement, judgment

[ˈdʒʌdʒmənt]

n.

1) Law пастано́ва, прысу́д судзьдзі́ або́ су́ду

2) меркава́ньне n., ду́мка f., пагля́д, по́гляд -у m.

in my judgement you are wrong — На маю́ ду́мку, вы памыля́ецеся

3) разва́жнасьць f., здаро́вы ро́зум, уме́ньне разьбіра́цца, ацэ́ньваць

4) кры́тыка f., асуджэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паста́ва ’становішча фігуры, корпуса, уласцівае каму-н.’, ’поза’ (ТСБМ, ТС), ’месца касьбы’ (шчуч., Сцяшк. Сл.) і пастанова ’звычай’ (ТС), лід. пастаўны́, постаўны́ і постаўны́ ’статны, стройны’ (Сцяшк. Сл., ТС), постаў ’скрутак палатна’ (ТС), лун. ’камяні ў жорнах’ (Шатал.). Укр. поста́ва ’знешнасць, постаць, выгляд’, ’поза, становішча цела’, ’сувой сукна такой даўжыні, якой ён выходзіць з варштату’, постав ’тс’, рус. ніжагар. постав ’стан, абрысы цела па росту, паводле статнасці’, ’талія, будова цела’, польск. postawa ’пастава цела’, ’пазіцыя, кірунак’, ’гордасць, пыха’, ’фігура; знешні выгляд’, postaw ’скрутак сукна’, ’аснова ткання (пража)’, ’60 пасмаў пражы’, н.-луж. postawa ’станіна’, ’падстаўка’, ’фігура’, в.-луж. ’фігура чалавека’, ’скульптура’, чэш. postav ’звой тканіны’, postava ’фігура цела чалавека’, ’літаратурны персанаж’, славац. ’тс’, ’асоба’, славен. postáva ’фігура, рост чалавека’, ’закон’, серб.-харв. по̏става ’падкладка (адзення)’, макед. постава ’тс’, ’вокладка’. Прасл. postava ’нешта пастаўленае, якое стаіць’, паводле Скока (3, 330), з’яўляецца аддзеяслоўным утварэннем, гэтаксама і postavъ ’скрутак сукна’, параўн. прасл. postaviti > бел. паставіць ’пабудаваць’, ’прызначыць на пасаду’, ’натапырыць поўсць’, ’даць адпачыць’, ’паставіць на стол’, ’змясціць, пакласці’ (ТСБМ), паста́віцца ’арганізавацца, стаць’ (бяроз., Сл. ПЗБ). Да ста́віць, стая́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gag

[gæg]

1.

n.

1) за́ткала n., за́тычка f. (затыка́ць рот)

2) зага́д, пастано́ва спыні́ць дыску́сію

3) прыстасава́ньне трыма́ць рот адкры́тым падча́с апэра́цыі

4) жарт -у m., штука́рства n.

2.

v.t.

1) затыка́ць рот

2) прымуша́ць маўча́ць, не дава́ць гавары́ць

3.

v.i.

душы́цца ад вані́таў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ста́тут, ‑а, М ‑туце, м.

1. Звод правіл, якія вызначаюць і рэгулююць парадак дзейнасці, выканання ці прымянення чаго‑н. Юрыдычны статут. Статут ордэна Леніна. // Звод палажэнняў, якія вызначаюць структуру, прынцыпы і парадак дзейнасці якой‑н. арганізацыі, установы. Статут КПСС. Статут Арганізацыі Аб’яднаных Нацый. Статут сельскагаспадарчай арцелі. □ Па турэмнаму статуту «кухару» ад асуджаных у крэпасць дазвалялася хадзіць на астрожную кухню і гатаваць абеды. Колас. Хоць і нялёгка салдату, затое на сэрцы спакойна — службу нясе дакладна па статуту. «Звязда».

2. У некаторых краінах Еўропы 14–18 стст. — закон, звод законаў або ўрадавая пастанова аб чым‑н. На .. [беларускай мове] пісаліся ўсе дакументы ў княстве Літоўскім, і нават Літоўскі статут напісаны па-беларуску. Арабей. // У Англіі і шэрагу іншых краін — назва закона. // перан. Звычаі, традыцыі. Статут палявання патрабаваў, каб людзі былі сытыя, а сабакі галодныя, аж да самага позняга вечара, калі раскінуць ім палатняныя кармушкі. Караткевіч.

[Лац. statutum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

определе́ние ср.

1. (действие) вызначэ́нне, -ння ср., устанаўле́нне, -ння ср.; акрэ́сленне, -ння ср.; выяўле́нне, -ння ср.; азначэ́нне, -ння ср.; прызначэ́нне, -ння ср.; пастанаўле́нне, -ння ср.; прысуджэ́нне, -ння ср.; аддава́нне, -ння ср.; ула́джванне, -ння ср.; см. определя́ть;

2. (формулировка) азначэ́нне, -ння ср.;

нето́чное определе́ние недакла́днае азначэ́нне;

3. грам. азначэ́нне, -ння ср.;

4. (суда) юр. пастано́ва, -вы ж., прысу́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)