пастано́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пастано́ва пастано́вы
Р. пастано́вы пастано́ў
Д. пастано́ве пастано́вам
В. пастано́ву пастано́вы
Т. пастано́вай
пастано́ваю		 пастано́вамі
М. пастано́ве пастано́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пастано́ва, -ы, мн. -ы, -но́ў, ж.

1. Калектыўнае рашэнне або ўрадавае распараджэнне.

П. педагагічнага савета.

2. Адна з форм судовага рашэння.

П. суда.

Прыватная п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пастано́ва ж.

1. постановле́ние ср., реше́ние ср.;

2. юр. определе́ние ср.; постановле́ние ср.; реше́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пастано́ва, ‑ы, ж.

1. Калектыўнае рашэнне. Пастанова камсамольскага сходу. Пастанова педсавета. // Тое, што абдумана і вырашана кім‑н. Затрымцела Ганна, пачуўшы рашучую пастанову Петруся, да горла падкацілася нешта, слёзы самі сабою... Нікановіч.

2. Распараджэнне дзяржаўнай установы. Пастанова Савета Міністраў. Пастанова суда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пастанова (юрыд.) 1/204, 458

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пастано́ва ж.

1. (сумеснае рашэнне) Beschlúss m -es, -schlüsse, Entschlíeßung f -, -en, Resolutión f -, -en;

прыня́ць пастано́ву éinen Beschlúss fássen, éine Resolutión ánnehmen*;

2. (распараджэнне) Verórdnung f -, -en; Verfügung f -, -en; Ánordnung f -, -en (напр. урача) Bestímmung f -, -en; Erláss m -es, -e (указ)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пастано́ва ’калектыўнае рашэнне’, ’распараджэнне дзяржаўнай установы’ (ТСБМ). Укр. постано́ва ’пастанова, рашэнне’. Бел.-укр. ізалекса. Утворана паводле установа, якая таксама з’яўляецца аддзеяслоўным утварэннем. Да пастанаві́ць ’прыняць пастанову, вырашыць’, ’вызначыць’, ’прызначыць’, ’паставіць што-н.’, ’пабудаваць’ (ТСБМ, Янк. 1, Касп., Ян.) < прасл. stanoviti. Гл. ста́віць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пастанова, рашэнне, указ, рэзалюцыя

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

пастанова суда

т. 12, с. 168

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пастанова ЦК КПСС «Аб 50-годдзі ВЛКСМ і задачах камуністычнага выхавання моладзі» 10/503

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)