хаце́ць, хачу, хочаш, хоча; незак.

1. чаго, каго-што, з інф., са злучн. «каб» і без дап. Мець жаданне, ахвоту да чаго‑н., адчуваць патрэбу ў кім‑, чым‑н. Хацець вады. Хацець есці. □ — Ну, дык хочаш вучыцца? Адказаць настаўніку трэба, ды і ў школу хочацца, і хлопец цераз сілу выціснуў: — Ыгы. Брыль. [Жлукта:] Дык вы хочаце, каб я пайшоў да вас за бухгалтара? [2‑гі кліент:] Ды не, што вы! Крапіва. Гарохам дзедаў смех якоча, А сэрца руху, шуму хоча. Колас. // Мець жаданне зведаць, пазнаць што‑н. Ён хоча хімію вывучаць. // Разм. Адчуваць любоўную цягу да каго‑н. Хачу пацалаваць вас.

2. каго-чаго, чаго ад каго і са злучн. «каб». Імкнуцца да чаго‑н., дамагацца ажыццяўлення чаго‑н. Хацець шчасця. □ [Эмілія:] — Калі яшчэ не было гэтага агульнага руху за мір, я ўсё роўна не хацела вайны і баялася смерці. Маўр. Аднаго хачу на гэтым свеце: Так наладзіць з доляю зямной, Каб ніколі не прыйшлося дзецям Чырванець за зробленае мной. Гілевіч.

3. з інф. Мець намер зрабіць што‑н. [Партызаны] хацелі перасекчы чыгунку і выйсці да горада Іўе, у вольны ад блакады раён. Брыль. — Я хацеў ракаў налавіць, — нясмела адказаў Казік. Чарнышэвіч. // у спалучэнні з адмоўем. Адказацца што‑н. рабіць. [Русаковіч:] А я не хачу паступацца сваімі ідэаламі. Крапіва. Не хачу я гуляць, дзе народ Толькі гора цярпіць на вяку, Дзе сіротка стаіць ля варот, Есці просіць, падняўшы руку. Купала.

4. з інф. Разм. Ужываецца для абазначэння магчымасці, імавернасці ажыццяўлення чаго‑н. Хлапчукі ўздыхнулі. Нехта задуменна сказаў: — Вот-бы самалёты такія пабудаваць, як буслы. Хочаш сесці на хвою, сеў на хвою, на дуба — на дуба, а то і на хату высокую можна сесці. Лынькоў.

5. З адноснымі займеннікамі і прыслоўямі ўтварае спалучэнні са значэннем азначальнасці: кожны, усякі (прадмет, месца, час і пад.). Я прабыў у «Барацьбіце» да вечара — блукаў, дзе хацеў, і гутарыў, з кім хацеў. Хадкевіч. [Рак:] — Не чапай мяне, Іван Світанік.. Я табе за гэта, што хочаш, зраблю. Якімовіч.

•••

Еш не хачу гл. есці.

Калі хочаш (хочаце) гл. калі ​2.

Хочаш не хочаш — незалежна ад чыйго‑н. жадання.

Як левая нага хоча гл. нага.

Як (сабе) хочаце (хочаш) — а) як вам падабаецца. — Ну, панічок мой родны, як сабе хочаце: хочаце верце, хочаце не верце, а я вам, далібог, шаптала! Колас; б) нягледзячы на любую думку. Як хочаце, а ён вінаваты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

slope

[sloʊp]

1.

v.i.

спуска́цца; мець спад

a sloping roof — спа́дзістая страха́

The land slopes toward the sea — Мясцо́васьць спада́е да мо́ра

2.

v.t.

нахіля́ць, ста́віць ко́са

3.

n.

схон, схіл, спуск -у m. (гары́, узго́рка); спад -у m. (да́ху); адхо́н (пры даро́зе)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cramp

I [kræmp]

1.

n.

курч -у m., су́тарга f.

2.

v.t.

вы́клікаць або́ мець спа́зму, курч

•

- cramps

II [kræmp]

1.

n.

1) заціска́чка f., кля́мар -ра m.

2) зьвя́занасьць f., абмежава́ньне n.

2.

v.t.

1) змацо́ўваць, сашчапля́ць

2) зьвя́зваць, сьціска́ць

3) перашкаджа́ць (разьвіцьцю́); абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

grudge

[grʌdʒ]

1.

n.

1) кры́ўда f.

2) незычлі́васьць, непрыя́знасьць f.; антыпа́тыя f.; за́йздрасьць f.

to have a grudge against a person — мець зуб на каго́

2.

v.t.

1) злава́цца, крыўдава́ць на каго́ за што; зайздро́сьціць каму́ чаго́

2) шкадава́ць каму́ чаго́, скупі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fever

[ˈfi:vər]

1.

n.

1) гара́чка f.

2) ліхама́нка f.

3) хваро́ба

scarlet fever — шкарляты́на f.

typhoid fever — ты́фус, тыф

yellow fever — жо́ўтая ліхама́нка

4) захапле́ньне n., аза́рт -у m.; мо́цнае ўзру́шаньне

2.

v.t.

кіда́ць у жар, палі́ць гара́чкай

3.

v.i.

мець гара́чку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

выйграва́ць, вы́йграць

1. gewínnen* vt;

выйграва́ць па́ртыю ў каго-н. gégen j-n gewínnen*;

выйграва́ць спра́ву юрыд. éinen Prozéss gewínnen*;

2. (мець карысць) gewínnen* vt, vi; éinen Gewínn [éinen Vórteil] háben;

выйграва́ць на чым-н. éinen Vórteil aus etw. (D) schlágen*; Gewínn aus etw. (D) zíehen*;

выйграва́ць час Zeit gewínnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вымага́ць

1. (патрабаваць, мець патрэбу ў чым-н.) erfórdern vt; bedürfen vi (чаго-н. G);

2. разм. (дамагацца шантажом) erpréssen vt; ábpressen vt;

вымага́ць гро́шы ў каго-н. von j-m Geld erpréssen;

вымага́ць дазна́нне ў каго-н. j-m ein Geständnis ábnötigen, von j-m ein Geständnis erzwíngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гуча́нне н.

1. Tönen n -s, Schall m -(e)s, -e і Schälle; Láutung f -, -en;

сло́ва ма́е заме́жнае гуча́нне das Wort hat eine frémde Láutung [klingt fremd];

блі́зкі гуча́ннем ähnlich klíngend, klángähnlich;

2. перан. (сэнс, характар) Nóte f -, -n;

мець асаблі́вае гуча́нне éine besóndere Nóte háben;

сатыры́чнае гуча́нне satírische Nóte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кут м.

1. Écke f -, -n, Wínkel m -s, -;

у куце́ in der Écke, im Wínkel;

2. (памяшканне) Wínkel m, Schláfstelle f;

мець свой кут sein Plätzchen háben, sein Heim háben;

чырво́ны кут (у хаце) уст. Zímmerwinkel, wo die Héiligenbilder hängen, Hérrgottswinkel m;

ро́дны кут Héimatort m -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жыць

1. (існаваць) lében vi;

жыць у зго́дзе in Fríeden lében; sich gut vertrágen* (з кім-н. mit D);

дрэ́нна жыць з кім-н. zu j-m ein schléchtes [gespánntes] Verhältnis háben, mit j-m auf Kríegsfuß stéhen*;

2. (мець жытло, кватараваць) wóhnen vi;

дзе ты жыве́ш? wo wohnst du?

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)