вы́пасажыць, ‑жу, ‑шыш, ‑жыць; зак., каго.

Разм. Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства, знаходжання; выжыць; выправадзіць. Выпасажыць кватарантаў. Выпасажыць няпрошаных гасцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; заг. адслаі; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці, асадзіць слаямі. Адслаіць кару. Адслаіць рэчыва з раствору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абразу́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; заг. абразум; зак., каго.

Пераканаць, прымусіць абдумацца. А можа яе, братавую, яшчэ можна будзе абразуміць? Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.

Б’ючы па чым‑н. пугай, дубцом, прымусіць апасці, адваліцца. Абхвастаць пугай лісце з куста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камедыя́нцтва, ‑а, н.

Прытворства, крыўлянне. — Годз[е] задавацца, Саўка. Даволі камедыянцтва! Я знайду спосаб прымусіць цябе гаварыць тое, што трэба. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагна́цца, падганюся, падгонішся, падгоніцца; зак.

Разм. Гонячы, наблізіцца або прымусіць наблізіцца да каго‑, чаго‑н. Падагнацца са статкам да рэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разупэ́ўніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Довадамі прымусіць каго‑н. адмовіцца ад сваіх перакананняў, ад упэўненасці ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утлума́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што, каму і з дадан. сказам.

Разм. Тлумачачы, прымусіць каго‑н. зразумець, засвоіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассе́яць, -се́ю, -се́еш, -се́е; -се́й; -се́яны; зак.

1. што. Пасеяць.

Р. ячмень.

2. каго-што. Прымусіць разысціся; разагнаць.

Р. ворага па лесе.

3. Аслабіць, зрабіць менш моцным у выніку распаўсюджання ў розныя бакі.

Р. святло.

4. перан., што. Прымусіць знікнуць, прайсці (пра якое-н. непрыемнае пачуццё).

|| незак. рассе́йваць, -аю, -аеш, -ае і рассява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

|| наз. рассе́ў, -се́ву, м. (да 1 знач.), рассе́йванне, -я, н., рассява́нне, -я, н. (да 1 знач.) і рассе́янне, -я, н. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разахво́ціць, -о́чу, -о́ціш, -о́ціць; -о́чаны; зак., каго (што) (разм.).

1. Абудзіць у кім-н. жаданне, ахвоту рабіць што-н.

2. Прымусіць страціць жаданне, ахвоту рабіць што-н.

Р. ісці ў кіно.

|| незак. разахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)