lay
Ilaid, laying
2.1) кла́сьці
2) валі́ць, кла́сьці, прыміна́ць
3) накрыва́ць
4) склада́ць
5) не́сьці (я́йкі)
6) віць, зьвіва́ць вяро́ўку
3.1) не́сьціся
2) ляжа́ць
•
- lay aside
- lay down
- lay away
- lay by
- lay hold of
- lay hold on
- lay hold upon
- lay off
- lay on
- lay oneself open
- lay oneself out
- lay out
IIv.,
1) сьве́цкі
2) непрафэсі́йны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Пяру́н ’удар маланкі з громам’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наляце́ць, ‑лячу, ‑ляціш, ‑ляціць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГРО́ДЗЕНСКІ АБЛАСНЫ́ ДРАМАТЫ́ЧНЫ ТЭА́ТР.
Створаны ў
Значны ўклад у творчасць т-ра зрабілі
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
скруці́ць, скручу, скруціш, скруціць;
1. Круцячы, туга звіць што‑н.
2. Зматаць, навіць на што‑н.
3. Згінаючы, заломваючы што‑н., пераблытаць, сплесці.
4. Звязаць, пазбавіўшы каго‑н. мажлівасці прымяняць фізічную сілу.
5.
6.
7.
8. Зняць што‑н., пакручваючы.
9. Сапсаваць, неасцярожна ці доўга круцячы.
10. Выкруціўшы стрыжань, з тонкага ствала вярбы, лазы і пад. зрабіць дудку, свісток.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БЕЛАРУ́СКІ АКАДЭМІ́ЧНЫ ТЭА́ТР ІМЯ ЯКУ́БА КО́ЛАСА,
У фарміраванне творчага аблічча т-ра
У складзе трупы (1996):
З 1964 т-р працуе ў будынку на
Літ.:
Гісторыя беларускага тэатра. Т. 2—3.
Няфёд У.І. Беларускі тэатр імя Якуба Коласа.
Беларускі дзяржаўны акадэмічны тэатр імя Якуба Коласа.
Сабалеўскі А. Сучаснасць і гісторыя: Крытыч.
А.В.Сабалеўскі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
прайсці́, прайду, пройдзеш, пройдзе;
1. Ступаючы, перамясціцца.
2.
3. Выпасці (пра ападкі).
4. Пралезці, прасунуцца праз што‑н.
5. Пралегчы, працягнуцца ў якім‑н. напрамку (пра дарогу, тунель і пад.).
6. Аказацца прынятым, залічаным у выніку галасавання, адбору і пад.
7.
8.
9.
10. Адбыцца, закончыцца з якім‑н. вынікам.
11. Мінуць, адысці ў мінулае (пра час, падзеі і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
але́ 1,
I.
1. Злучае процілеглыя члены сказа і сказы; па свайму значэнню адпавядае словам «а», «аднак», «наадварот».
2. Злучае члены сказа і сказы з узаемным выключэннем; па свайму значэнню адпавядае злучнікам «а», «аднак».
3. Злучае сказы, у адным з якіх выказваецца неадпаведнасць таму, аб чым гаворыцца ў другім сказе.
II.
1. Далучае сказы і члены сказа, якія развіваюць, дапаўняюць або паясняюць выказаную думку, паўтараючы пры гэтым адно з слоў папярэдняга сказа ці словазлучэння.
2. Далучае члены сказа і сказы, звязаныя паміж сабой часавай паслядоўнасцю (часта ў спалучэнні з прыслоўямі часу або словамі, якія абазначаюць час).
3. Ужываецца ў пачатку самастойных сказаў пры рэзкім пераходзе да новай думкі або новай тэмы выказвання; адпавядае злучніку «ды».
4. Выкарыстоўваецца ў мове адной асобы пры адказе самому сабе ці нязгодзе з самім сабою або на пачатку рэплікі пры адказе субяседніку.
III.
Акалічнасці, якія перашкаджаюць ажыццяўленню чаго‑н.
але́ 2,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды 1,
I.
1. Ужываецца для сувязі аднародных у сэнсавых адносінах членаў сказа і сказаў; адпавядае па значэнню злучніку «і».
2. Ужываецца для сувязі паслядоўных паведамленняў, звязаных адзінствам накіраванасці дзеяння.
II.
1. Злучае процілеглыя члены сказа і сказы; блізкі па значэнню да злучнікаў «але», «аднак».
2. Злучае члены сказа і сказы з узаемным выключэннем і значэннем неадпаведнасці.
III.
1. Далучае сказы і члены сказа, якія дапаўняюць, паясняюць ці падагульняюць выказаную раней думку.
2. Ужываецца пры нечаканых пераходах да другіх падзей, якія завяршаюць папярэднія выказванні.
3. Далучае пры пералічэнні члены сказа з супраціўна-ўзмацняльным значэннем.
•••
ды 2,
Ужываецца ў пачатку сказа для ўзмацнення выразнасці выказвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)