1) лю́бы -ага m., лю́бая f.; каха́ны -ага m., каха́ная f.
2) улюбёнец -ца m., улюбёнка f.; пясту́н пестуна́m., пясту́ха f.
2.
adj.
1) лю́бы, мі́лы, каха́ны
2) улюбёны
darling son — улюбёны сын
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
agreeable
[əˈgri:əbəl]
adj.
1) прые́мны
a charming and agreeable young man — мі́лы й прые́мны малады́ чалаве́к
2) згаво́рлівы; памярко́ўны; зго́дны
agreeable to the suggestion — зго́дны на прапано́ву
3) адпаве́дны
music agreeable to the occasion — му́зыка, адпаве́дная для наго́ды
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hübsch
a
1) (пры)го́жы, мі́лы, прыва́бны
sich ~ máchen — выстро́йвацца
2) ужываецца ў разм. мове для ўзмацнення і тады не перакладаецца:
~ sáuber — чы́сценькі, чысцю́ткі
~ rúhig — ці́ха, ці́хенька
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
genial
I[ˈdʒi:njəl]
adj.
1) вясёлы; мі́лы; сардэ́чны, прыя́зны, ве́тлы
a genial welcome — сардэ́чнае віта́ньне
2) які́ разьвесяля́е, ажыўля́е
3) мя́ккі; лаго́дны (і пра клі́мат); ласка́вы
4) Obsol. натура́льны, прыро́джаны, прыро́дны
genial bent — прыро́джаная схі́льнасьць
II[dʒəˈni:əl]
adj., Anat.
падбаро́дачны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Любі́ста, любі́сцік, любі́сто́к, любы́сток, любі́сьнік, любі́стра ’расліна з сямейства парасонавых, Levisticum officinale Koch.’, якая ў народнай медыцыне выкарыстоўвалася як сродак для ўзбуджэння любоўных пачуццяў, як магічны сродак для барацьбы з цёмнымі сіламі, напр., як зелле для купання дзіцяці’ (ТСБМ, Грыг., Кіс., Бяльк., Нас., Мат. Гом., Бес., Некр., Юрч. Вытв., Растарг.; даўг., Сл. ПЗБ). Запазычана з польск.lubieszczek, lubistek, lubist, якія з с.-в.-ням.lübestecke, lübestëcco, lobistek, lubstöck ’тс’ (у іх ужо ў XV ст. назіраецца народная этымалогія да lieber, ням.lieb ’любы, мілы’, як і ў слав. назвах — да лю́бы, любі́ць) < с.-лац.lubisticum, libisticum < лац.ligusticum < Ligus ’з краіны Лігурыі’ (Слаўскі, 4, 350–351; тое ж А. К. (Мовознавство, 1967, 1, 83); Кюнэ (73), Махэк (Jména, 163).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыюці́ць ’даць прытулак’, прыючы́цца ’знайсці прытулак’ (лід., Сл. ПЗБ). Сюды ж аддзеяслоўны назоўнік прыю́т ’дзяржаўны дом для дзяцей-сірот і састарэлых’ (Янк. 1), ’дзіцячы дом’ (Ян.), ’у дарэвалюцыйнай Расіі дабрачынная ўстанова для выхавання беспрытульных дзяцей’ (пруж., Сл. ПЗБ), прыю́тны ’ветлівы’ (Ян.), прыю́тный, прыю́тлывый ’той, хто лёгка ўваходзіць у кантакт з людзьмі; кампанейскі’ (бяроз., ЛА, 3), прыю́тый ’мілы, прыгожы, прытульны’ (Бяльк.). Назоўнік прыют і дзеяслоў прыюціць, несумненна, запазычаны з рус.приют ’прытулак’, приюти́ть ’даць прытулак’ (параўн. ЕСУМ, 4, 586). Што да прыметнікаў, то яны могуць узыходзіць непасрэдна да *jutiti sę ’змяшчацца ў невялікай прасторы’, г. зн. ’быць блізкім адзін да аднаго’, што, паводле Трубачова, можа ўзыходзіць да і.-е.*ieu̯‑t‑, параўн. ст.-інд.yū̆tí‑ ’змяшэнне, сумесь’ (ЭССЯ, 8, 199).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gütig
1.
a до́бры; мі́лы, ве́тлівы, добразычлі́вы
wóllen Sie so ~ sein! — бу́дзьце ласка́вы!, зрабі́це ла́ску!
2.
adv ве́тліва, добразычлі́ва
sich ~ gégen j-n erzéigen — ста́віцца да каго́-н. добразычлі́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
jolly
[ˈdʒɑ:li]1.
adj.
1) вясёлы, ра́дасны
2) esp.Brit., informal прые́мны, мі́лы
2.
adv., Brit., informal
ве́льмі
and you jolly well know it — і вы гэ́та ве́льмі до́бра ве́даеце
3.
v.t., informal
лісьлі́віць, хвалі́ць
4.
v.i.
дабраду́шна паджарто́ўваць, пацьве́льваць з каго́, весялі́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
баязлі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўсяго баіцца, нясмелы, палахлівы. Князю было прыкра, што яго чалядзінец такі затуканы і баязлівы...Гарэцкі.// Які выражае боязь, нясмеласць. Жанчына глянула на сына нейкім баязлівым позіркам, пачуўшы ў ягоных словах як бы здзек.Чорны.Казік пазірае на мяне баязлізымі вачамі.Баранавых./уперан.ужыв.Кволыя і баязлівыя тоны мацнеюць, напаўняюцца бадзёрасцю.Бядуля.Я не знаю сам, браточкі, Чаму мне так мілы Буры, плач асенняй ночкі, Спеў яе пастылы, Лесу гоман, гуд нястройны, Шум лазы ў балоце, Баязлівы, неспакойны Шолах у чароце.Колас.//узнач.наз.баязлі́вы, ‑ага, м. Той, хто ўсяго баіцца. Баязліваму і свой цень страшны.Прыказка.
•••
Не з баязлівага дзесяткагл. дзесятак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каха́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Які выклікае каханне, да якога накіравана каханне; любімы (у 2 знач.). Каханая дзяўчына. □ — Смешна, але прызнаюся, што ў мяне нават не было каханай жанчыны, не было кахання.Мікуліч.
2.узнач.наз.каха́ны, ‑ага, м.; каха́ная, ‑ай, ж. Той (тая), каго кахаюць. Можа, думкі Максіма — пра сваю каханую, што ходзіць недзе па росных сцежках над іншай ракою?Брыль.— Усё ж ён прыгажэйшы за Змітрака! — з замілаваннем падумала дзяўчына і яшчэ бліжэй прытулілася да каханага.Ваданосаў.