bleed [bli:d] v.

1. крыва́віць, сцяка́ць крывёю; праліва́ць кроў (у бітве);

bleed to death паме́рці ад стра́ты крыві́

2.infml вымага́ць гро́шы. His ex-wife is bleeding him for every penny he has. Яго былая жонка вымантачвае ў яго кожную капейку.

3. паво́лі спуска́ць ваду́; выпуска́ць паве́тра

4. абліва́цца крывёю, перажыва́ць, шкадава́ць;

My heart is bleeding for him. Маё сэрца абліваецца крывёю за яго.

♦

bleed smb. dry спусто́шваць, выка́чваць усе́ гро́шы з каго́-н., абіра́ць каго́-н. да ні́ткі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

líefern

vt

1) дастаўля́ць, пастаўля́ць

frei Haus ~ — дастаўля́ць бяспла́тна на дом

éinen Zéugen ~ — прыве́сці [прадста́віць] све́дку

2)

éinen Bewéis ~ — даказа́ць, прыве́сці до́каз

j-m éine Schlacht ~ — дава́ць бой каму́-н.

3) выпуска́ць (прадукцыю)

◊ er ist gelíefert, er ist ein gelíeferter Mann — ён ко́нчаны чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Трыма́ць ‘узяўшы ў рукі (рот, зубы), не даваць выпасці’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Шат., Шымк. Собр., Касп., Мядзв., Мал., Яруш., ТС), трыма́ці, трыма́ті, трыма́ты ‘тс’ (Бес., Булг., ЛА, 3), трума́ць ‘тс’ (гродз., Нар. лекс.); перан. трыма́ць ‘утрымліваць, захоўваць за сабою, быць уладальнікам’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Ласт.; ашм., Сл. ПЗБ), ‘мець у сваёй уладзе, у духоўным падпарадкаванні’, ‘прымушаць знаходзіцца каго-небудзь дзе-небудзь супраць яго волі, не выпускаць’ (ТСБМ) (там жа), ‘выхоўваць, трымаць у рамках’ (маст., Сл. ПЗБ), ‘трымаць скаціну’ (Бяльк.), ‘гадаваць, разводзіць’ (Сл. ПЗБ), ‘служыць апорай, падтрымліваць, быць на чыімсьці баку’ (ТСБМ, Шат.), ‘стаяць, працягвацца (пра мароз)’ (беласт., Сл. ПЗБ), ‘захоўваць; трымаць (у хляве)’ (там жа, Бяльк., Вушац. сл.), ‘адпаведным чынам паводзіць сябе’ (ТСБМ), ‘ажыццяўляць, выконваць, здзяйсняць (экзамен, адказ, ініцыятыву)’ (там жа), ‘трываць’ (ТС); ст.-бел. тримати, тримать, трымати ‘трымаць, не выпускаць, захоўваць, выкарыстоўваць; утрымліваць; мець думку, погляд, стаўленне’ (1492 г., ГСБМ). Параўн. польск. trzymać ‘трымаць’, чэш. мар. třímati ‘тс’, чэш. літарат. třímat ‘сціскаць, моцна трымаць’, усх.-славац. trimae se ‘трымацца ў добрым здароўі’, ‘быць добра выхаваным’, якія, паводле Борыся (652), узыходзяць да прасл. дыял. *trimati ‘ўтрымліваць, затрымліваць, захоўваць у пэўнай пазіцыі’, што разглядаецца як каўзатыў ад прасл. (s)trьmĕti ‘тырчаць, выступаць, быць нерухомым’, што да прасл. *strьmъ ‘які тырчыць, выступае, стромкі’. Побач са славен. tŕma ‘ўпартасць’, tŕmati, tŕmiti ‘ўпарціцца’, малапольск. trzmić ‘вытыркацца’, ст.-чэш. třmĕti ‘паднімаць угору’, такі шлях развіцця падмацоўваецца знешнімі параўнаннямі з нідэрл. stram, н.-ням. stramm ‘тугі’, ‘бадзёры, бойкі, моцны’, ст.-грэч. στερέμνιος ‘цвёрды, тугі, моцны’ < і.-е. *(s)terh₁‑ ‘быць цвёрдым, моцным, тугім’ (Бязлай, Eseji, 150; Сной₂, 705; Махэк₂, 653; Борысь, 652; ЕСУМ, 5). Мартынаў (Прарадзіма, 24) генетычна суадносіць *trimati з балг. трем ‘ганак’, макед. трем ‘сені, крыты ганак’, серб. тре̑м ‘сені’, славен. trȇm ‘павець, страха’ і разглядае ст.-англ. trymman ‘трымаць, умацоўваць’ у якасці славянскай інфільтрацыі ў германскія мовы, што сведчыць пра яго інавацыйны характар, які праявіўся і ў экспансіі на ўсходнеславянскія тэрыторыі — беларускую і ўкраінскую (Золтан, Athila, 546; Гарбуль, 184), дзе ўспрымалася як запазычанне, у якім rz (ř) замяняецца на р, але гэта не дае падстаў думаць, што запазычанне адбылося яшчэ да замены rʼ > ř > rz у польскай мове (Векслер, Гіст., 65). Сюды ж вытворныя трыма́ньне ‘паводзіны’ (Байк. і Некр.), трыма́ны ‘які ўжо быў ва ўжытку’ (Нас.), а таксама трыма́лы ‘ўстрыманы, сціплы’ (Нас.), трыма́ласць ‘вытрыманасць’ (Байк. і Некр.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

discharge

1. [dɪsˈtʃɑ:rdʒ]

v.

1) разладо́ўваць

2) страля́ць, вы́страліць

3) выпі́сваць (са шпіталя́); выпуска́ць (з астро́гу); дэмабілізо́ўваць; звальня́ць

4) выдзяля́ць (гной — пра ра́ну)

5) Electr. разраджа́ць (-ца)

6) выко́нваць абавя́зкі, фу́нкцыі

2. [ˈdɪstʃɑ:rdʒ]

n.

1) разладава́ньне n.

2) вы́бух -у m.

3) звальне́ньне n., вы́піска f. (са шпіталя́)

4) выдзяле́ньне n. (гно́ю, ва́дкасьці)

5) разра́д -у m. (электры́чны)

6) выкана́ньне n. (абавя́зкаў)

7) Law апраўда́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rush​3 [rʌʃ] v.

1. кі́дацца, імча́цца, не́сціся

2. дзе́йнічаць паспе́шліва, хапа́цца

3. выко́нваць ве́льмі ху́тка;

The injured were rushed to the hospital. Пацярпелых хутка даставілі ў бальніцу.

4. (into) падганя́ць, прымуша́ць (каго-н.) рабі́ць паспе́шліва (што-н.);

She rushed him into marriage. Яна ажаніла яго з сабой.

5. ры́нуцца; браць шту́рмам

rush out [ˌrʌʃˈaru:] phr. v. вырабля́ць, выпуска́ць (што-н. вельмі хутка)

rush through [ˌrʌʃˈθru:] phr. v. без прамару́джвання выраша́ць пыта́нні ў афіцы́йных, ура́давых, камерцы́йных о́рганах;

The legisla tion was rushed through parliament. Закона праект адразу ж быў прыняты парламентам.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пуха́ ’тупы канец яйца’ (ЛА, 1, Ян., Жд. 2, Сцяц., Янк. 2; в.-дзв., Шатал.; Сл. Брэс., ТС; карэліц., Жыв. сл.; глыб., беласт., Сл. ПЗБ; брагін., З нар. сл.; Некр., Мат. Гом.), пу́ха ’тс’ (Нас.; добр., светлаг., Мат. Гом.), пуха ’задняя частка лодкі’ (ТС; полац., Янк. 2; ПСл), ’пустата ў пятцы яйца; частка яйца, запоўненая паветрам’ (Шат., Сцяц.), сюды ж выраз дабіцца пухі ’давесці справу да канца’, добіць до пухі ’даламаць, дабіць канчаткова’ (ТС), а таксама пух ’тупы канец яйца’ (смарг., Сл. ПЗБ); параўн. укр. пуха ’тс’: добити до пухи, рус. дан. до пухи ’зусім, абсалютна ўсё’, польск. pucha ’тоўсты твар’, серб. пу́ха ’пухір’. Прасл. *риха, вытворнае ад *puxati ’дуць, дзьмуць’, значэнне лепш за ўсё тлумачыцца славен. puhel ’пусты, парожні’ (якое Мартынавым разглядаецца як “загадочное в этимологическом отношении”, гл. Этимология–1982, 9), г. зн. ’напоўнены (духам, паветрам)’ > ’пусты ў сярэдзіне’ (так Сной, 514), гл. пужаць, пух. Рус. пуга ’пустата ў курыным яйцы’, хутчэй за ўсё, у выніку азванчэння зычнага ў інтэрвакальным становішчы, параўн. памянш. пушка ’тс’ (а не *пу́жка, гл. СРНГ), або ў выніку кантамінацыі з пуга ’ўзгорак круглай формы’, ’падушка для пляцення карункаў’, адносна апошняга гл. Фасмер, 3, 399. Параўн. таксама харв. pus ’тупы канец яйца’, pušiti ’дыміць; выпускаць паветра’ (адмаўленне сувязі гл. Скок, 3, 85).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

send

[send]

1.

v.t. sent, sending

1) пасыла́ць, адсыла́ць

2) выпраўля́ць

to send a boy to college — вы́правіць хлапца́ ў кале́дж

3) адсыла́ць

to send a reader to the dictionary — адсыла́ць, адасла́ць чытача́ да сло́ўніка

4) насыла́ць, нано́сіць

to send destruction — нане́сьці разбурэ́ньні

5) выпуска́ць

The volcano sent clouds of smoke — Вулька́н выкіда́ў клубы́ ды́му

6) перадава́ць (сыгна́лы)

2.

v.i.

пасыла́ць

send for a doctor — пасла́ць па ле́кара, вы́клікаць ле́кара

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

launch

I [lɔntʃ]

1.

v.t.

1) спушча́ць, спуска́ць, спуска́ць (чо́вен) на ваду́

2) пуска́ць, запуска́ць

to launch a torpedo — вы́пусьціць тарпэ́ду

to launch a rocket — запусьці́ць раке́ту

3) пачына́ць; разго́ртваць, пуска́ць у рух

to launch a new enterprise — распача́ць но́вае прадпрые́мства

4) кіда́ць; пуска́ць, выпуска́ць

to launch threats against someone — кіда́ць не́каму пагро́зы

2.

v.i.

выпраўля́цца, накіро́ўвацца куды́-н.

3.

n.

за́пуск, пуск -у m.

•

- launch out

II [lɔntʃ]

n.

барка́с -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

produce

1. [prəˈdu:s]

v.t.

1) рабі́ць, вырабля́ць, выпуска́ць

2) радзі́ць (і пра зямлю́), дава́ць ураджа́й, плён, прыбы́так

3) быць прычы́най чаго́-н.

Hard work produces success — По́сьпех — вы́нік цяжко́е пра́цы

4) пака́зваць, прад’яўля́ць (напр. па́шпарт), падава́ць

Produce your proof — Пада́йце ва́шыя до́казы

5) ста́віць п’е́су (у тэа́тры)

2. [ˈproʊdu:s]

n.

праду́кт, плён, вы́нік -у m.

3.

adj.

прадукто́вы

He owns a produce market — Ён трыма́е прадукто́вую кра́му (з садавіно́й і гаро́днінай)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ры́нак м.

1. Markt m -(e)s, Märkte; Márkthalle f -, -n (крыты);

2. эк. Markt m;

зне́шні ры́нак Áußenmarkt m, áusländischer Markt;

канкурэнтаздо́льны ры́нак konkurrénzfähiger Markt;

насы́чаны ры́нак gesättigter Markt;

пазабіржавы́ ры́нак Markt außerhálb der Börse;

сусве́тны ры́нак Wéltmarkt m;

уну́траны ры́нак Bínnenmarkt m, Ínlandsmarkt m;

ры́нак збы́ту Ábsatzmarkt m, Ábsatzgebiet n -(e)s, -e;

выпуска́ць на ры́нак auf den Markt bríngen* [wérfen*];

выхо́дзіць на auf den Markt kómmen*;

ры́нак заваёўваць ры́нак den Markt eróbern;

засво́йваць ры́нак den Markt erschlíeßen*;

манапалізава́ць ры́нак den Markt monopolisíeren;

пашыра́ць ры́нак den Markt entwíckeln [áusdehnen, erwéitern] ры́начны гл. рынкавы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)