ірвану́цьірвану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак. і аднакр.
1.каго-што і без дап. Рэзка, моцна тузануць, пацягнуць. Познышаў ірвануў шнур. І ў той жа момант, ураз уздыбіўшы першыя вагоны, грукнуў выбух...Краўчанка.[Гарманіст] ірвануў раптам мяхі, урэзаў польку.Васілевіч.Сцюжа рванула дзверы сталовай, міргнула велізарная настольная лямпа.Мікуліч.// Схапіўшы зубамі, параніць, укусіць. Сабака рвануў за нагу.
2.Разм. Парывіста, рэзка скрануцца з месца, рэзкім рухам кінуцца куды‑н. Ірвануў паравоз, зашыпеў весела парай.Лынькоў.// Рэзка, моцна падзьмуць (пра вецер). Моцны вецер ірвануў з поля і абсыпаў .. [Міхаську] мяккім сняжком.Якімовіч.
3.каго-што. Падарваць, узарваць што‑н. з выбухам. — Зараз вось ірванём мост і пойдзем.Чыгрынаў.Выбухі рванулі зямлю.Шчарбатаў.//без дап. Раздацца, прагрымець. Праз тры — пяць мінут у агні затрапяталіся ружовыя языкі, а затым ірванулі выбухі.Мехаў.
4.Разм. Хутка і многа зрабіць. [Анішчук:] Не вельмі ты вясною рвануў.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разло́жысты, ‑ая, ‑ае.
1. Развесісты, раскідзісты, шырокі (пра дрэва, крону, галіны і пад.). А колькі самабытнага хараства ў гэтых адзінокіх разложыстых дубах, раскіданых па краях лесу, і гэтых пышна-купчастых хвоях у полі.Колас.З-пад цяжкіх, разложыстых шатаў струменіць духмянае і чыстае, як крынічная вада, паветра.Гамолка.Ад шляху пайшла бярозавая алея і ўперлася ў разложысты сад.Пестрак.// Які пашыраецца, расходзіцца кверху; развілісты. Буйвалы, важна несучы разложыстыя рогі, павольна цягнулі скрыпучую арбу.Самуйлёнак.Сям-там выглядалі з-пад .. [лістоў] запозненыя, разложыстыя кветкі белых лілей.Арочка.
2. Шырокі, пакаты; адкрыты, роўны. Добры луг там быў, трава расла, як чарот. Месца ўдалае, роўнае, разложыстае.Скрыган.І толькі ўздоўж рэчкі Пітамкі ляжалі разложыстыя паплавы.Асіпенка.
3. Які далёка чуецца, адбіваючыся рэхам. Магутны разложысты выбух скалануў вагон.Паслядовіч.Неба над прыціхлымі хатамі і агародамі нізалі стрэлы маланак і расколвалі разложыстыя ўдары грому.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
storm1[stɔ:m]n.
1. бу́ра, шторм;
a snowstorm завіру́ха, замяту́ха, мяце́ліца, заве́я
2. (of)вы́бух, град, бу́ра (чаго-н.);
a storm of applause бу́ра во́плескаў;
a storm of laughter вы́бухі сме́ху;
a storm of criticims град крыты́чных заўва́г
3. мо́цнае хвалява́нне;
a poiltical storm паліты́чныя хвалява́нні;
stir up a storm узня́ць бу́ру
♦
a storm in a teacup бу́ра ў шкля́нцы вады́;
take smth. by storm узя́ць што-н. шту́рмам
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
1) вы́бух -у m. (сьме́ху, пачуцьця́); спа́зма f. (ка́шлю); пары́ў -ву m. (ра́дасьці, зло́сьці)
2) прары́ў -ву m.
a burst of sunlight — рапто́ўна прарва́лася со́нца
3) вы́бух(бо́мбы); залп -у m.
•
- burst in
- burst out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пашко́дзіць, ‑шкоджу, ‑шкодзіш, ‑шкодзіць; зак.
1.каму-чаму. Зрабіць шкоду. З-за сваёй радасці за дачку яны [бацькі] не хацелі заўважаць ні яе дробных капрызаў, ні тых рысаў характару, якія ў далейшым маглі пашкодзіць ёй у жыцці.Хадкевіч.Паклёпніцкі фельетон, які з’явіўся ў газеце, не толькі не пашкодзіў Лемяшэвічу, але яшчэ вышэй узняў яго аўтарытэт.Кучар./убезас.ужыв.— Табе, маці, адпачыць бы перад вечарам не пашкодзіла... — сказаў Міхал.Карпаў.
2.што. Зрабіць няспраўным, сапсаваць. Выбух пашкодзіў два іншыя «юнкерсы».Шамякін./убезас.ужыв.Нават радыё перастала гаварыць — дзесьці пашкодзіла сець.Гроднеў.//безас.каго-што. Параніць; панесці шкоду здароўю. Рана была не вельмі сур’ёзная — пашкодзіла трохі левую руку, — так што ў шпіталі прыйшлося паляжаць нядоўга.Шахавец.«А як жа вы самі? — пачала непакоіцца жанчына. — Вас хоць нічога, не пашкодзіла?»Кулакоўскі.
3. Перашкодзіць. — Лепшага месца я і не чакаў: ціхае, глухое. Нішто не пашкодзіць весці працу, — прамовіў Лабановіч.Колас.Хоць і прыйшоў Пеця ў школу з вялікім спазненнем, гэта ўсё ж не пашкодзіла яму хутка выбіцца ў першыя вучні.Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
discharge
1.[dɪsˈtʃɑ:rdʒ]
v.
1) разладо́ўваць
2) страля́ць, вы́страліць
3) выпі́сваць (са шпіталя́); выпуска́ць (з астро́гу); дэмабілізо́ўваць; звальня́ць
4) выдзяля́ць (гной — пра ра́ну)
5) Electr. разраджа́ць (-ца)
6) выко́нваць абавя́зкі, фу́нкцыі
2.[ˈdɪstʃɑ:rdʒ]
n.
1) разладава́ньне n.
2) вы́бух -у m.
3) звальне́ньне n., вы́піска f. (са шпіталя́)
4) выдзяле́ньне n. (гно́ю, ва́дкасьці)
5) разра́д -у m. (электры́чны)
6) выкана́ньне n. (абавя́зкаў)
7) Law апраўда́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
fume
[fju:m]1.
n.
1) often fumes — па́ра f., газ -у m. або́ дым -у m. (асаблі́ва шко́дны); выпарэ́ньні pl.