1. задаць, даць;
2.
3. нанесці; прычыніць;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
1. задаць, даць;
2.
3. нанесці; прычыніць;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
1.
1) з (на пытанне «адку́ль?»); а
2) (з прычыны) па, з, дзе́ля, ад
3) (спосаб дзеяння):
4) (матэрыял, з якога зроблена) з
5) (складаная частка чаго-н.) з
2.
1) ско́нчана, кане́ц
2)
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
1) гадзі́на
2)
3)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
дать
дать де́ньги даць гро́шы;
дать пре́мию даць прэ́мію;
по ви́ду ей нельзя́ дать бо́льше тридцати́ на вы́гляд ёй не́льга даць больш за тры́ццаць гадо́ў;
дать в зу́бы
дать конце́рт даць канцэ́рт;
дать статью́ в за́втрашнем но́мере газе́ты даць арты́кул у за́ўтрашнім ну́мары газе́ты;
дать о́браз рабо́чего даць во́браз рабо́чага;
дать отве́т даць адка́з;
дать кля́тву даць кля́тву;
дать звоно́к даць звано́к;
стена́ дала́ тре́щину сцяна́ дала́ трэ́шчыну;
дать кварти́ру даць кватэ́ру;
дать сло́во даць сло́ва;
сад дал большо́й дохо́д сад даў вялі́кі дахо́д;
дать зва́ние даць зва́нне;
дать пода́рок даць гасці́нца;
дать ток даць ток;
дать во́ду даць ваду́;
я тебе́ дам
◊
дать знать даць знаць, даць га́сла;
дать доро́гу (кому) даць даро́гу (каму);
не дать в оби́ду не даць у кры́ўду;
дать отбо́й даць адбо́й;
дать ве́ру (чему) даць ве́ры (чаму);
дать во́лю (кому, чему) даць во́лю (каму, чаму);
дать во́лю рука́м даць во́лю рука́м;
дать вы́ход (чему) даць вы́хад (чаму);
дать себя́ знать даць сябе́ адчу́ць, да́цца ў зна́кі;
дать о себе́ знать даць аб сабе́ знаць;
дать поня́ть даць зразуме́ць;
дать крю́ку даць кру́гу;
дать ма́ху даць ма́ху;
дать нача́ло (чему) даць пача́так (чаму);
дать поня́тие даць паня́цце;
дать представле́ние даць уяўле́нне;
дать себе́ труд патурбава́цца, паклапаці́цца, пару́піцца, падба́ць;
дать стрекача́, дать тя́гу даць ця́гу, даць драпака́ (дра́ла);
дать
до́рого бы дал до́рага б даў;
как пить дать як піць даць;
не дать спу́ску не даць спу́ску;
не дай бог не дай бо́жа, барані́ (крый) бо́жа;
дай бог дай бог (бо́жа);
дай бо́же на́шему теля́ти во́лка пойма́ти
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
разгарнуць, ‑гарну, ‑горнеш, ‑горне;
1. Расправіць, расцягнуць што‑н. згорнутае ў даўжыню або шырыню.
2. Вызваліць ад абгорткі; зняць тое, чым было што‑н. загорнута, закрыта.
3. Раскрыць што‑н. складзенае.
4. Выпрастаць, расправіць, развёўшы ў процілеглыя бакі.
5.
6.
7. Зрабіць, арганізаваць што‑н. у шырокіх маштабах.
8. Падрыхтаваць да дзеяння, функцыяніравання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паку́ль
1. союз пока́, поку́да;
2.
3.
◊ п.! —
п. жані́цца — загаі́цца —
п. со́нца ўзы́дзе, раса́ во́чы вы́есць —
куй жале́за, п. гара́чае —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
весці, вяду, вядзеш, вядзе; вядзём, ведзяце;
1.
2.
3.
4.
5. Мець пэўны напрамак, быць шляхам куды‑н.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́даць
1. знать, име́ть представле́ние;
2. знать;
3. знать; име́ть све́дения;
4. знать, быть знако́мым;
5. знать, сознава́ть;
6. знать, испы́тывать;
7.
8. ве́дать;
◊ адзі́н бог ве́дае — одному́ бо́гу изве́стно;
в. збо́льшага — знать бо́лее или ме́нее;
в. не ве́даю — знать не зна́ю;
ве́даем мы вас — зна́ем мы вас;
ве́дай на́шых — знай на́ших;
в. сваё ме́сца — знать своё ме́сто;
в. цану́ — (каму, чаму) знать це́ну (кому, чему);
в., дзе ра́кі зіму́юць — знать, где ра́ки зиму́ют;
в. ме́ру — знать ме́ру;
в. толк — (у чым) знать толк (в чём);
в. у тва́р — знать в лицо́;
в. усе́ хады́ і вы́хады — знать все ходы́ и вы́ходы;
в. як аблу́пленага — знать как облу́пленного;
в. як свае́ пяць па́льцаў — знать как свои́ пять па́льцев;
не в., куды́ (дзе) во́чы дзець — не знать, куда́ глаза́ деть;
не в., куды́ (дзе) дзе́цца — не знать, куда́ дева́ться;
не ве́даць, куды́ (дзе) ру́кі дзець — не знать, куда́ ру́ки деть;
не в. ме́ры — не знать ме́ры;
не хаце́ць в. — не хоте́ть знать;
хто ве́дае, хто яго́ ве́дае — почём знать, как знать, кто его́ зна́ет;
чорт (лі́ха) ве́дае што — чёрт зна́ет что;
то́лькі і ве́дае (ве́даю, ве́даеш і г.д.), што... — то́лько и зна́ет (зна́ю, зна́ешь и т.д.), что...;
каб жа ве́даў — е́сли бы знал;
бу́дзеш (бу́дзеце і г.д.) в. — бу́дешь (бу́дете и т.д.) по́мнить (знать);
аго́нь яго́ ве́дае — ле́ший его́ зна́ет;
чорт (лі́ха, хале́ра) яго́ ве́дае — чёрт (ле́ший) его́ зна́ет;
в. даро́гу — знать доро́гу;
со́раму не в. — стыда́ не знать;
як я ве́даю —
дай бо́жа ды не ве́даю —
не ве́дае ле́вая, што ро́біць пра́вая —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
лёгкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае невялікі цяжар, мала важыць;
2. Спрытны, прыгожы, хуткі (пра паходку, рухі і пад.).
3. Просты, даступны разуменню.
4. Нязначны, невялікі, слабы (па велічыні, сіле, ступені праяўлення).
5. Павярхоўны, неглыбокі, несур’ёзны.
6. Які не мае цяжкага ўзбраення; рухомы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ведаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Знаць што‑н., мець уяўленне пра што‑н.
2. Мець веды, навыкі, умець рабіць што‑н.
3. Быць знаёмым з кім‑н.
4. Усведамляць, уяўляць; разумець.
5. Перажываць, адчуваць; мець справу, знацца, знаць.
6.
7. і
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)