ру́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак. і незак.

1. зак. Скрануцца з месца, пачаць рух.

Р. з месца.

2. зак. Накіравацца куды-н.

Р. ў паход.

За кароткі час будаўніцтва значна рушылася наперад (перан.: атрымала далейшае развіццё).

3. незак. Тое, што і рухацца.

Ніхто не рушыцца з месцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

со́ўгацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

1. Хадзіць туды-сюды.

С. па вуліцы без справы.

2. Марудна, з цяжкасцю хадзіць.

Бабуля ледзь соўгаецца.

3. Перамяшчацца, рухацца.

Колца соўгаецца па дроце.

|| аднакр. саўгану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся (да 3 знач.).

|| наз. со́ўганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сціша́цца, сці́швацца, сці́шыцца

1. (рухацца больш павольна) sich verlángsamen, sich verzögern (тс перан);

2. гл сціxaць, сціxнyць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

limp​3 [lɪmp] v.

1. кульга́ць

2. ру́хацца паво́льна, з ця́жкасцю, валачы́ся (пра пашкоджаны карабель, самалёт і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

impulsive [ɪmˈpʌlsɪv] adj.

1. імпульсі́ўны;

an impulsive child імпульсі́ўнае дзіця́

2. які́ прымуша́е ру́хацца, дзе́йнічаць;

impulsive force ру́хаючая сі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bobble​2 [ˈbɒbl] v.

1. ру́хацца з падско́камі

2. вы́пусціць з рук мяч

3. BrE, infml (пра адзенне) лахма́ціцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scud [skʌd] v. lit. не́сціся, імклі́ва ру́хацца; бе́гчы, ляце́ць;

A ship is scudding before the breeze. Вецер гоніць карабель.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адабра́цца, адбярэцца; зак.

Страціць здольнасць рухацца, дзейнічаць у выніку хваробы ці здранцвець ад напружанай працы або страху, хвалявання і пад. [Якуб Колас] сядзеў за сталом.. і працаваў, пакуль не адбярэцца рука. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накіро́ўваючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад накіроўваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які прымушае што‑н. рухацца ў пэўным кірунку. Накіроўваючыя ролікі.

3. Дзеепрысл. незак. ад накіроўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gyrate

[ˈdʒaɪreɪt]

1.

v.

круці́цца (па ко́ле), ру́хацца (па сьпіра́лі)

2.

adj., Bot.

зго́рнуты сьпіра́льлю

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)