пра́ўка, ‑і, ДМ пра́ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. правіць.

2. Р мн. пра́вак. Выпраўленая памылка, папраўленае месца ў тэксце; папраўка. На многіх старонках аўтарскія праўкі і ўстаўкі — гэта паэт па памяці аднавіў радкі і строфы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пахі́ба ’недахоп, недаробка’ (ТСБМ), пахі́біць ’не ўдацца’ (Шат.). У выніку кантамінацыі лексем памы́лка і хі́ба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прама́шка ’промах, памылка, недагляд у чым-небудзь’ (ТСБМ), прама́шына ’тс’ (Нас.). Суфіксальныя дэрываты ад промах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Míssgriff

m -(e)s, -e памы́лка, про́мах, фальшы́вы рух [прыём]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Täuschung

f -, -en

1) падма́н, ашука́нства

2) памы́лка, ілю́зія

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Féhltritt

m -(e)s, -e няпра́вільны крок, праві́ннасць; памы́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Spráchfehler

m -s, -

1) мо́ўная памы́лка

2) дэфе́кт мо́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

immaterial

[,ɪməˈtɪriəl]

adj.

1) нява́жны, неісто́тны; нязна́чны (памы́лка)

2) нематэрыя́льны, нярэ́чыўны, духо́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

inadvertence

[,ɪnədˈvɜ:rtəns]

n.

1) няўва́га f.

2) недагля́д -у m., памы́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Блэнд ’памылка’ (Сцяшк. МГ). Запазычанне з польск. błąd (род. błędu ’тс’), прасл. blǫdъ; падрабязней гл. пад блудзі́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)