fallacy

[ˈfæləsi]

n., pl. -cies

памы́лка f.; памылко́вая ду́мка, памылко́вы пагля́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wyłączony

wyłączon|y

выключаны;

pomyłka ~a — памылка выключана

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clanger [ˈklæŋə] n. BrE, infml ве́льмі прыкме́тная памы́лка; няўда́лая заўва́га;

drop a clanger зрабі́ць памы́лку, ля́пнуць (што-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unwitting [ʌnˈwɪtɪŋ] adj. fml

1. які́ не ве́дае (чаго-н.)

2. міжво́льны, мімаво́льны;

an unwitting mistake выпадко́вая памы́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

няпра́вільнасць Únrichtigkeit f -; Írrtümlichkeit f - (памылковасць); Írrtum n -(e)s, -tümer; Féhler m -s, - (памылка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пра́ўка, ‑і, ДМ пра́ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. правіць.

2. Р мн. пра́вак. Выпраўленая памылка, папраўленае месца ў тэксце; папраўка. На многіх старонках аўтарскія праўкі і ўстаўкі — гэта паэт па памяці аднавіў радкі і строфы. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пахі́ба ’недахоп, недаробка’ (ТСБМ), пахі́біць ’не ўдацца’ (Шат.). У выніку кантамінацыі лексем памы́лка і хі́ба (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прама́шка ’промах, памылка, недагляд у чым-небудзь’ (ТСБМ), прама́шына ’тс’ (Нас.). Суфіксальныя дэрываты ад промах (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

парахрані́зм

(ад пара- + гр. chronos = час)

храналагічная памылка, якая заключаецца ў аднясенні даты падзеі да пазнейшага часу, чым яна на самой справе адбывалася.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

салецы́зм

(лац. solecismus < гр. soloikismos, ад Soloi = назва горада ў Малой Азіі, дзе дрэнна валодалі грэчаскай мовай)

сінтаксічная памылка, няправільнасць у літаратурнай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)