праві́нцыя, ‑і,
1.
2.
3.
[Лац. provincia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праві́нцыя, ‑і,
1.
2.
3.
[Лац. provincia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пэр
(
званне прадстаўнікоў вышэйшага дваранства ў Англіі і Францыі; у Францыі ліквідавана ў 1789 г., у Англіі існуе і
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Се-сё ‘вось тут’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГЛУ́ШСКІ ШКЛОЗАВО́Д,
акцыянернае аб’яднанне «Шкло-Глуша». Дзейнічае з 1896 (у маёнтку Глуша Бабруйскага павета —
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
адвіну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся;
Ненадоўга адлучыцца, адысці куды‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прына́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца;
1. Пайсці на прынаду (пра птушак, рыб, жывёл).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
самазадаво́лены, ‑ая, ‑ае.
Задаволены самім сабой, сваім дзеяннем, становішчам і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тое, што і скупляць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
славалюбі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які вызначаецца славалюбствам, прагай да славы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тытулава́нне, ‑я,
Называнне каго‑н. адпаведна тытулу (у 1 знач.), чыну, званню, а таксама слоўная формула, якой тытулуюць каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)