1. Прыстасаванне для чысткі, змятання і пад. у выглядзе драўлянай ці пластмасавай калодачкі з густа пасаджаныя на яе шчаціннем ці іншым матэрыялам. Коней і кароў шаравалі скрабніцамі і шчоткамі.Бядуля.Свідзерскі знайшоў на кватэры начальніка станцыі шчотку і доўга шоргаў ёю па чаравіках, потым драіў яшчэ і суконнай.Хомчанка.— Ты зноў маёй шчоткай зубы чысціла? — нахмурыўся Пятрусь.Даніленка.[Казік:] — Узяў я шчотку ды мяту паціху.Чарнышэвіч.//перан. Пра што — н., што нагадвае шчотку. Дружна выбівалася з чорнай раллі густая шчотка яшчэ ружовай ярыны.Васілевіч.[Натура:] (правёўшы рукой па густой шчотцы барады). Якая там барада. Першы пушок паказаўся.Крапіва.
2. Частка нагі над капытом каня і пучок валасоў на гэтым месцы.
3. У электратэхніцы — калодка з медзі, графіту і пад., якая датыкаецца да калектара, якара электрамашыны і служыць для перадачы току. — І статар, і ротар, і шчоткі зусім спраўныя.Якімовіч.[Сымонка:] — Шчоткі трэба праверыць. Можа, яны слаба прылягаюць да вала якара?Гамолка.
4. У мінералогіі — сукупнасць крышталяў, якія панарасталі на народу шчыльна адзін да аднаго. Аметыставая шчотка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ячэ́йка, ‑і, ДМ ячэйцы; Рмн. ячэек; ж.
1. Паглыбленне, адтуліна (у цэлай сістэме падобных), кожнае асобнае звяно ў чым‑н. Ячэйкі сотаў. Зубныя ячэйкі. □ — У кожнай культурнай канюшні.. павінны быць.. ячэйкі на кожнага каня.Мележ.
2. Невялікая арганізацыйная група; адзінка, якая ўваходзіць у склад якога‑н. буйнога аб’яднання. [Лютынскі:] Я хачу да якой-небудзь вытворчай ячэйкі прымацавацца.Крапіва.Аднойчы да члена падпольнай ячэйкі Ільі Паша звярнуліся з прапановай паставіць у яго хаце друкарскі станок.Карпюк.Успомнім хоць бы гады Вялікай Айчыннай вайны, калі савецкая сям’я, як маленькая ячэйка вялікай Савецкай Радзімы, была падвергнута суроваму выпрабаванню.«Беларусь».//Уст. Пярвічная арганізацыя якога‑н. таварыства, саюза. У школе ўсё жыццё пачало кружыцца наўкола ячэйкі.Галавач.Увечары ў хаце адной дзяўчыны, што жыла са старой маці, сабралася ўпотай восем чалавек: пяць хлопцаў і трое дзяўчат — вясковая ячэйка.Хадкевіч.
3. Адзіночны стралковы акоп. Былі таксама ячэйкі для стралкоў.Кулакоўскі.Пад дрэвамі, пад кустамі былі ячэйкі-акопчыкі.Ермаловіч.
•••
Камсамольская ячэйка — назва пярвічнай арганізацыі ВЛКСМ да 1934 г.
Партыйная ячэйка — назва пярвічнай арганізацыі ВКП (б) да 1934 г.
Ячэйка памяці — састаўная частка збіральніка запамінальнага блока; элемент памяці вылічальнай машыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отвести́сов.
1.(куда-л.) заве́сці, мног. пазаво́дзіць;
отвести́ ло́шадь в коню́шню заве́сці каня́ ў ста́йню;
2.(на некоторое расстояние) адве́сці, мног. паадво́дзіць;
отвести́ ста́до от доро́ги адве́сці ста́так ад даро́гі;
3.(направить в сторону) адве́сці; (отклонить) адхілі́ць;
дойти́ до по́лного паде́ния дайсці́ да по́ўнага падзе́ння.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
stéigen
*vi (s)
1) падыма́цца
der Nébel stieg — падняўся тума́н
das Barométer steigt — баро́метр падыма́ецца
die Préise ~ — цэ́ны падыма́юцца
2) прыбыва́ць, падыма́цца (аб вадзе)
3) расці́, павялі́чвацца (пра славу і г.д.)
4) ступі́ць (на што-н.); выса́джвацца, схо́дзіць (на бераг); садзі́цца (на каня, у трамвай, цягнік і да т.п.); ула́зіць (у акно); ле́зці (на дрэва); перала́зіць (цераз плот і г.д.)
mórgen stéige ich ins Exámen — за́ўтра я іду́ здава́ць экза́мен
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
train
[treɪn]1.
n.
1) цягні́к -а́m.
2) або́з -у m.
3) шлейф -а m. (суке́нкі)
4) хвост хваста́m.
the train of a comet — хвост камэ́ты
5) сьвіта f., картэ́ж -у m.
6) Figur. чарада́f.
a train of misfortune — чарада́ няўда́чаў
2.
v.t.
1) трэнава́ць, дрэсава́ць; прывуча́ць
to train a dog — трэнава́ць саба́ку
2) вучы́ць (спэцыя́льнасьці)
3) аб’яжджа́ць; дрэсава́ць
to train a horse — аб’яжджа́ць каня́
4) навуча́ць, рыхтава́ць
to train personnel — рыхтава́ць ка́дры
3.
v.i.
практыкава́цца, трэнава́цца
•
- in train
- train one’s voice
- train a gun
- train a telescope
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gear
[gɪr]1.
n.
1) Tech. шасьцярня́f.; зубча́(с)тае ко́ла
2) зубча́(с)тая перада́ча, прыво́д -у m., перада́тачны мэхані́зм
3) апара́т -а m.; прыла́да f., інструмэ́нт -а m.; прыла́дак -ка m., прыла́дзьдзе n.
4) рухо́мая маёмасьць
5) во́пратка f., адзе́ньне n., убо́р -у m.
6) збру́я, ву́праж f. (для каня́)
7) Naut. асна́стка f., сна́сьці вадапла́ва, такела́ж -у m.
2.
v.t.
1) забясьпе́чваць прыво́дам
2) пуска́ць у рух
3) падпара́дкаваць
3.
v.i.
1) спра́ўна працава́ць (пра ча́сткі машы́ны)
2) рыхтава́цца, плянава́ць
•
- in gear
- out of gear
- shift gears
- in high gear
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
асадзі́ць
Iсов.
1. (крепко надеть на древко) насади́ть; (прикрепить к рукоятке — ещё) присади́ть;
а. малато́к (сяке́ру) — насади́ть молото́к (топо́р);
а. касу́ — насади́ть (присади́ть) ко́су́;
2. (вставить в оправу) опра́вить, обра́мить;
а. партрэ́т — опра́вить (обра́мить) портре́т;
3. (поставить косяки в окна, двери) установи́ть
IIсов.
1.в разн. знач. осади́ть;
а. каня́ — осади́ть коня́;
~дзі́ наза́д! — осади́ наза́д!;
а. рой пчол — осади́ть рой пчёл;
а. бу́рныя пары́вы ра́дасці — осади́ть бу́рные поры́вы ра́дости;
2.разг. (ударом) свали́ть
IIIсов., воен. осади́ть;
а. крэ́пасць — осади́ть кре́пость
IVсов. (раствор) осади́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)