хорт, харта, М ‑рце, м.

Паляўнічы сабака з доўгай вострай мордай, доўгімі тонкімі нагамі і гладкай поўсцю. Тым часам у дзверы вытыркнуліся.. морды двух хартоў — тонкіх, як вужакі, сагнутых дугою. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыро́джаны

1. ngeboren;

2. (сапраўдны) gebren, echt; перан. разм. wie es im Buch steht;

прыро́джаны паляўні́чы ein gebrener [chter] Jäger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

я́хканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. яхкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Раптам даляцела яхканне ганчака, потым грымнуў стрэл — недалёка хадзіў паляўнічы. Гурскі. Заходзячыся ў яхканні, ганчакі амаль даганялі беляка. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вужэ́лак ’маленькі сабака’ (Гарэц., Др.-Падб.); ’маленькі, вельмі рухавы, пралаза’ (З нар. сл.). Запазычанне з польск. wyżelek — памянш. ад wyżełпаляўнічы сабака’. Параўн. вужлянак. Гл. выжал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

про́мысел, -слу м., в разн. знач. про́мысел;

го́рны п. — го́рный про́мысел;

паляўні́чы п. — охо́тничий про́мысел;

саляны́я ~слы — соляны́е про́мыслы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Jägeri

f -

1) палява́нне, паляўні́чы про́мысел

2) лесніко́ва ха́та; лясні́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Wldpark

m -(e)s, -e i -s паляўні́чы парк; зака́знік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

памо́ры, ‑аў; адз. памор, ‑а, м.; паморка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. паморкі, ‑рак; ж.

Карэннае рускае насельніцтва памор’я — узбярэжжа Белага мора і Ледавітага акіяна. [Сушылаў] з архангельскіх памораў, але не рыбак, а паляўнічы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

myśliwski

myśliwsk|i

1. паляўнічы;

pies ~i — паляўнічы сабака;

torba ~a — паляўнічая сумка (кайстра);

przybory ~ie — паляўнічыя прылады;

2. вайск. знішчальны;

samolot ~i — знішчальнік (самалёт)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Абайні́чы ’непаседлівае дзіця’ (Інстр. III). Магчыма, да бой (як рус. разбойничий). Што датычыць мадэлі словаўтварэння назоўнікаў, параўн. ляснічы, паляўнічы і г. д. Параўн. таксама рус. калін. бойный ’жывы, лоўкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)