паляўні́чы² гл. паляванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляўні́чы¹, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Той, хто займаецца паляваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляўні́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паляўні́чы паляўні́чая паляўні́чае паляўні́чыя
Р. паляўні́чага паляўні́чай
паляўні́чае		 паляўні́чага паляўні́чых
Д. паляўні́чаму паляўні́чай паляўні́чаму паляўні́чым
В. паляўні́чы (неадуш.)
паляўні́чага (адуш.)		 паляўні́чую паляўні́чае паляўні́чыя (неадуш.)
паляўні́чых (адуш.)
Т. паляўні́чым паляўні́чай
паляўні́чаю		 паляўні́чым паляўні́чымі
М. паляўні́чым паляўні́чай паляўні́чым паляўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паляўні́чы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. паляўні́чы паляўні́чыя
Р. паляўні́чага паляўні́чых
Д. паляўні́чаму паляўні́чым
В. паляўні́чага паляўні́чых
Т. паляўні́чым паляўні́чымі
М. паляўні́чым паляўні́чых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паляўні́чы

1. прил. охо́тничий;

~чая стрэ́льба — охо́тничье ружьё;

2. в знач. сущ. охо́тник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паляўні́чы ​1, ‑ага, м.

Той, хто займаецца паляваннем. Сюды [на Глухі востраў] рэдка хто заходзіў, хіба толькі самыя дасціпныя паляўнічыя зазіралі. Колас. Праз некалькі мінут.. [лось] выскачыў на невялікую прагаліну і неспадзявана наткнуўся на двух паляўнічых. Шчарбатаў.

паляўні́чы ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да таго, хто займаецца паляваннем. Паляўнічае таварыства. // Які прызначаны, служыць для палявання. Паляўнічая стрэльба. Паляўнічы сабака. □ Гаспадар сабраў сваё паляўнічае начынне, а.. [жонка] падагрэла падрыхтаванае звечара сняданне. Кірэенка. Траха не кожны тыдзень у Міцькі мяняліся паляўнічыя сабакі. Кулакоўскі. // Звязаны з паляваннем. Паляўнічы промысел. Паляўнічая брыгада. □ — Сёння адкрыццё паляўнічага сезона, а мы дома сядзім. Ляўданскі. // Уласцівы таму, хто займаецца паляваннем. Калі мы рушылі з.. [генералам] у глыб лесу, я вырашыў не адрывацца.. Але хутка прыкмеціў, што генерал «водзіць за нос» мяне з намерам уцячы... Тут ужо апанаваў паляўнічы азарт. О не, дзед, ад мяне адчапіцца не так проста. Шамякін.

2. Ужываецца ў назвах сартоў некаторых харчовых прадуктаў і напіткаў. Паляўнічая каўбаса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палява́нне, -я, мн. -і, -яў, н., на каго-што або за кім.

Пошукі і высочванне звяроў, птушак з мэтай знішчэння або лоўлі.

П. на ваўкоў.

П. за перапёлкамі.

П. за варожым снайперам (перан.).

|| прым. паляўні́чы, -ая, -ае.

Паляўнічае таварыства.

П. сабака.

П. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паляўнічы / ловіць звяроў ці птушак: звералоў, птушкалоў; паляўнік, лавец (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

па-паляўні́чы

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
па-паляўні́чы - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паляўні́чы-сабака́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паляўні́чы-сабака́р паляўні́чыя-сабакары́
Р. паляўні́чага-сабакара́ паляўні́чых-сабакаро́ў
Д. паляўні́чаму-сабакару́ паляўні́чым-сабакара́м
В. паляўні́чага-сабакара́ паляўні́чых-сабакаро́ў
Т. паляўні́чым-сабакаро́м паляўні́чымі-сабакара́мі
М. паляўні́чым-сабакару́ паляўні́чых-сабакара́х

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)