дапушчэ́нне н

1. (дазвол) Zúlassung f -, -en;

2. (меркаванне) Ánnahme f -, -n, Vermútung f -, -en;

3. матэм Ánnahme f, Vóráussetzung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разва́га ж

1. (думка, меркаванне) Überlégung f -, -en, Erwägung f -, -en;

2. (роздум) Náchdenken n -s;

3. філас Verstánd m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разважа́нне н

1. гл развага;

2. часцей мн:

разважа́нні Réden n -s, Geréde n -s; Betráchtungen pl (меркаванне);

без разважа́нняў óhne Éinwendungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Лопухі ’нераўнамерна адцягнутае ў час кляпання вастрыё касы’ (лун., Мат. ЛАБНГ). Да лопух (гл.). Гэта лексема пацвярджае меркаванне аб паходжанні лапату́ха, лопаўка, лопацень (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Überlégung

f -, -en разважа́нне, ро́здум, разва́га, меркава́нне

mit ~ — з наме́рам, абду́мана

bei näherer ~ — грунто́ўна абду́маўшы [узва́жыўшы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Betráchtung

f -, -en

1) разгля́д

2) меркава́нне

über etw. (A) ~en ánstellen — разгляда́ць [абмярко́ўваць] што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

pogląd, ~u

м. погляд; меркаванне;

pogląd na świat — светапогляд;

wymiana ~ów — абмен думкамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

notion [ˈnəʊʃn] n.

1. паня́цце, уяўле́нне;

have no notion of smth. не мець (а)нія́кага ўяўле́ння аб чым-н.

2. меркава́нне, по́гляд, ду́мка

3. капры́з, дзіва́цтва, недарэ́чнае жада́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парадо́кс, ‑а, м.

Думка, меркаванне, якое разыходзіцца з агульнапрынятымі поглядамі, супярэчыць разумнаму сэнсу. // Кніжн. Нечаканая з’ява, якая не адпавядае звычайным уяўленням у навуцы. Матэматычны парадокс. Лагічны парадокс. // Разм. Недарэчны збег акалічнасцей, які супярэчыць разумнаму сэнсу. [Зося:] Мама мая на дваццаць гадоў маладзей за тату, і яе забралі ў армію, мама — хірург. У нашу армію.. А тата працуе ў немцаў. Парадокс. Шамякін.

[Ад грэч. parádoxos — нечаканы, дзіўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́ўдзіцца, ‑дзіцца; зак.

1. Ажыццявіцца, здзейсніцца; збыцца. Мары тысячагоддзяў Аб светлай долі чалавецтва Спраўдзяцца ў жыцці. Бядуля. [Барашкін] проста верыў у тое, што гэтыя планы павінны абавязкова спраўдзіцца. Савіцкі. — А божачка мой, Кандратка прыйшоў! — з радасці загаласіла.. [маці]. — Сон спраўдзіўся. Лобан.

2. Аказацца правільным, пацвердзіцца. Чуткі пра выклік у камісію спраўдзіліся. Лынькоў. [Рыгорава] падазронасць і здагадка спраўдзіліся. Адамчык. Меркаванне камандзіра брыгады спраўдзілася. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)