сыхо́дзіць

1. гл сысці;

2. перан (размяшчацца, нахільна) ábsteigen* vi (s);

3. (з адмоўем «нe») (пастаянна знаходзіцца дзе-н) ímmer dabéi sein, nicht verlássen*;

не сыхо́дзіць з языка́ auf der Zúnge líegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

DB

=

1.

Deutsche Bundesbahn – чыгункі Нямеччыны [Германіі]

2.

Deutsche Bundesbank Нямецкі федэральны банк

3.

Deutsche Bücherei – Нямецкая бібліятэка (знаходзіцца ў Ляйпцыгу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

геацэнтры́зм

(ад геа- + цэнтр)

абвергнутае навукай уяўленне, што ў цэнтры Сусвету знаходзіцца Зямля, а вакол яе рухаюцца Сонца і ўсе іншыя нябесныя свяцілы (параўн. геліяцэнтрызм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

спадарожнічаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Ісці, ехаць разам з кім-н., быць яго спадарожнікам.

    • С. знаёмым у паездцы на экскурсію.

  2. пераноснае значэнне, каму-чаму. Знаходзіцца з нечым у непарыўнай сувязі, адбывацца адначасова або ўслед за чым-н.

    • Яму заўсёды спадарожнічалі ўдачы.
    • Песня і музыка спадарожнічаюць людзям усё жыццё.

|| назоўнік: спадарожнічанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

стыкацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

  1. Мець сумежныя бакі, размяшчацца вельмі блізка, упрытык.

    • Канец поля стыкаецца з лесам.

  2. Знаходзіцца дзе-н. які-н. час, прыпыняцца.

    • Дома прыходзіцца рэдка с.

  3. пераноснае значэнне: Быць звязаным з чым-н.; мець адносіны да чаго-н.

    • Нашы інтарэсы стыкаюцца даволі часта.

|| аднакратны дзеяслоў: стыкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нарад назоўнік | мужчынскі род

  1. Дакумент, распараджэнне на выкананне якой-н. работы, на выдачу або адпраўку чаго-н.

    • Н. на лес.
    • Н. на машыну.

  2. Якая-н. работа або заданне для ваеннаслужачых.

    • Знаходзіцца ў нарадзе.

  3. Воінскае падраздзяленне або група, якая нясе ўнутраную або вартаўнічую службу.

    • Гарнізонны н.
    • Н. міліцыі.

|| прыметнік: нарадны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Луці́ца ’сасна з тонкай абалонкай, моцнае бервяно з якой мае тонкія валокны’ (Маш.; лоеў., Мат. Гом.), ’лаза’, ’драўніна без сучкоў’ (Ян.). Укр. кіеўск. лути́ця ’малады слой дрэва, які знаходзіцца адразу пад карой’, жытом. лути́ця, лути́чина, лутичі́на ’стрыжань сасны ці елкі’, ’смалістая сасна або яліна’ (ЛАПП). Да лут 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Падру́чны ’які знаходзіцца пад рукамі, заўсёды ёсць; які выконвае падсобную работу’ (ТСБМ). Да рука (гл.). Падру́чны (вол) ’левы вол, які «пад рукою»’ (Янк. 1), подру́чны конь (вол) ’тс’ (ТС). Рус. подру́чная лошадь ’прыпражны конь з правага боку’, дан. падру́чны (падру́шны) вол ’вол з левага боку’, укр. підру́чний (вол) ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прафа́н ’недасведчаны ў якой-небудзь галіне чалавек’ (ТСБМ). Крыніца слова ў лац. profānus ’неазнаёмлены; непасвячоны; які знаходзіцца па-за святыняй’, якое ад pro‑ ’перад’ і fānum ’асвечанае месца, храм’. У сучасных мовах з франц. profane ’асоба, якая не належыць да клану артыстаў’, распаўсюджана ў артыстычным жаргоне (Банькоўскі, 2, 779).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

underarm

[ˈʌndərɑ:rm]

1.

adj.

1) які́ знахо́дзіцца пад руко́ю

an underarm scar — шрам або́ рубе́ц пад руко́ю

2) падпа́хавы

an underarm deodorant — падпа́хавы дэзадара́нт

3) Sport пад руку́

an underarm throw — кідо́к пад руку́

2.

n.

па́ха f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)