She hesitated to hurt the child’s feelings — Яна́ вага́лася, каб не абра́зіць пачу́цьці дзіця́ці
4) запіна́цца (у гу́тарцы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
suspicion
[səˈspɪʃən]
n.
1) падо́зраньне, падазрэ́ньне n.
2) адце́ньне n.
She spoke with a suspicion of spite — Яна́ гавары́ла з адце́ньнем зласьлі́васьці
above suspicion — па-за падо́зраньнем
on suspicion — пад падо́зраньнем
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
able
[ˈeɪbəl]
adj.
1) які́ можа, які́ ўме́е
•
- to be able
2) здо́льны, таленаві́ты; зда́тны
She is an able teacher — Яна́ зда́тная наста́ўніца
3) кваліфікава́ны, спра́ўны
an able seaman — спра́ўны мара́к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
падкупі́ць, падкупля́ць
1. (схіліцьнасвойбок) bestéchen*vt (чым-н. mit D, durch A);
мяне́ не падку́піш ich lásse mich nicht bestéchen;
2.перан. (выклікацьсімпатыюдасябе) bestéchen*vt (чым-н. durch A);
яна падкупі́ла яго сваёй ве́тлівасцю sie bestách ihn durch ihre Fréundlichkeit
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прапрыназ.
1. über (A), von (D); bezüglich (G), in Bezúg auf (A), an (A), um (A);
я чуў пра гэ́та ich habe davón gehört;
пра запа́сразм. auf Vórrat;
яна́ клапо́ціцца пра яго́ sie sorgt für ihn;
яму́ нагада́лі пра гэ́та er wúrde darán er¦ínnert
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
чутно́прысл.
1.у знач.выкбезас. man hört, man kann hören;
до́бра чутно́ man kann gut hören, es ist gut zu hören;
было́ чутно́, як яна́ спява́ла man hörte sie síngen;
2.пабоч.словагл. чуваць:
што чутно́? was ist zu hören?, was gibt es Néues?
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Буб-. Аснова праславянскага паходжання (*bǫb‑). Попавіч (ЈФ, 19, 159–171) лічыць, што для абазначэння розных круглых прадметаў у прасл. мове існавалі тры паралельныя асновы: *bǫb‑|*bob‑|*bab‑ (гл. яшчэ баб-). Прасл. аснова *bǫb‑ для абазначэння круглых прадметаў выстаўляецца і іншымі. Бернекер, 78–79 (пад bǫbъlъ і bǫbьnъ), думае, што яна ўзыходзіць да і.-е.*b(h)axmb(h)‑ гукапераймальнага паходжання. Гл. яшчэ Траўтман, 26, 39; Махэк₂, 74 (пад bublina); Балецкі, SSlav., 5, 185–186. Але, як сведчаць балг. формы тыпу буба, у некаторых выпадках трэба лічыцца з зыходным і.-е.*b(h)oub(h)‑ без назалізацыі (гл. БЕР, 1, 85). Выпадкі з прасл.*bǫb‑ і з прасл.*bub‑ нялёгка адмежаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
До́ля. Рус.до́ля, укр.до́ля, польск.dola, славац.doľa, балг.доля. Прасл.дыял.*dolʼa ’тс’. Звычайна звязваецца з і.-е.*del‑ ’аддзяляць і да т. п.’ (Слаўскі, 1, 154–155; Бернекер, 1, 209; Траўтман, 44) і параўноваецца з літ.dalìs ’частка, доля’, dalýti ’дзяліць’, усх.-літ.dalià ’частка’, ст.-інд.dalam ’частка, кавалак’ і г. д. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 526. Мартынаў (Лекс. балтызмы, 26–27) лічыць, што доля (бел., укр. і польск. лексемы) — гэта рэзультат пранікнення літ. (усх.-балт.) dalià (г. зн. запазычанне). Паводле Мартынава, даказаць прасл. характар гэтай лексемы цяжка, тым больш што яна не этымалагізуецца на слав. глебе, а літ.dalìs, dalià суадносіцца з дзеясловам dalýti, dalinti.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лю́бжа, лю́бша ’замова на каханне’, ’нагаворнае зелле’ (Гарэц.), ’ятрышнік, зязюлька плямістая, Orchis maculala L.’ (Растарг.), ’чараўнік, Platanthera bifolia L. C. Rich’ (Кіс.). Укр.любжа ’ятрышнік’, рус.смал., арл., кур.любжа ’ятрышнік’, ’чараўнік’. Утворана ад любіць (Сцяцко, Афікс. наз., 79). Матывацыя (Махэк, Jména, 299): расліна мае два клубні, якія нагадваюць яйцы, таму існавала павер’е, што прырода нібыта сама ўказала на тое, што гэта расліна служыць для павышэння патэнцыі (параўн. чэш.vstavač, польск.storczyk), выклікаючы каханне. Іншыя назвы звязаны з зязюляй (параўн. бел.зязюлька, чэш.žežhulka, zezulka, kukačka), бо яна (паводле фальклорных песень) мае адносіны да кахання і плоднасці. Прасл.lʼubьža (Трубачоў, Эт. сл., 15, 189).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ма́цаць, ма́цыць, ма́цатэ ’датыкаючыся, распазнаваць што-небудзь’, ’шукаць, абшукваць вобмацкам’, ’правяраць курыцу, ці яна з яйкам’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Бяльк., Растарг., Сл. ПЗБ, ТС; драг., КЭС). Укр.мацати ’тс’, рус.мацать на тэрыторыі, якая прылягае да бел. і ўкр.; польск.macać, мар.-славац., ляш.macati hmatami, чэш.makati, ганацк.mněkat, славац.macať, н.-луж.makaś, в.-луж.masać, н.-луж.smasaś ’тс’. З польск.macać (Кюнэ, 74). Да зах.-слав. ⁺makati < і.-е.*mōk‑ (Шустэр–Шэўц, 12, 879–880). Неверагодна Махэк₂, 349, які macati выводзіць з mat‑s‑ati < (h)matati ’мацаць, шукаць’. Сюды ж мацацца ’марудзіць’ (карэліц., Нар. сл.) у выніку семантычнага пераносу ’(паволі) шукаць датыкаючыся’ > ’марудзіць’.