перапо́ўніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Напоўніць, запоўніць звыш меры. Перапоўніць балон газам. Перапоўніць засекі збожжам. □ Шумны і бесклапотны натоўп перапоўніў.. тэатр. Мікуліч. // перан. Поўнасцю ахапіць, празмерна напоўніць якімі‑н. пачуццямі, перажываннямі і пад. Крыўда і пакуты перапоўнілі Міхаськаву цярплівасць. Якімовіч. Крывавая трагедыя ў Рассеках узварухнула, перапоўніла жахам навакольныя вёскі. Асіпенка.

•••

Перапоўніць чашу (цярпення) — пазбавіць сіл, магчымасці цярпець, выносіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. Жыць бедна, цярпець гора. Так і гаруе бедны Сцяпан: зямлі мала, сям’я — сем ратоў, кожнага накармі. Чарнышэвіч. Тады перастануць гараваць, як не будзе каму панаваць. Прыказка.

2. Сумаваць, тужыць па чым‑н.; перажываць якое‑н. няшчасце. Пражылі [Марта з Васілём] пяць год, а дзяцей усё не было. Асабліва гаравала па гэтым Марта. Пестрак.

•••

Гора гараваць (нар.-паэт.) — перажываць гора, пакутаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

терпи́мо

1. нареч., разг. цярпі́ма; памярко́ўна;

2. безл., в знач. сказ. цярпі́ма, нічо́га;

э́то ещё терпи́мо гэ́та яшчэ́ цярпі́ма (нічо́га), гэ́та яшчэ́ мо́жна цярпе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тарапачэ́ ’здані, мітусня (у вачах)’ (стаўб., Жыв. сл.), тарпачэ́ ’тс’ (карэліц., З нар. сл.), тарапачэ́ стано́вяцца ’пра стан чалавека, гатовага кінуцца ў бойку’ (стаўбц., Бел. дыял.); сюды ж, відаць, тарапа́ны, гл. Параўн. польск. дыял. tarapacz ’трашчотка’. Магчыма, звязана з прасл. *torpiti ’мучыць; палохаць’, якое роднаснае да *t​ьr̥pětiцярпець’ (рэканструкцыя — ЕСУМ, 5, 557). Параўн. тарапі́цца2, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

cierpieć

cierpi|eć

незак.

1. хварэць; пакутаваць; мучыцца;

~eć na wiele chorób — пакутаваць ад многіх хвароб;

2. цярпець; трываць;

sprawa nie cierpieć zwłoki — справа не церпіць адкладу;

~eć głód — галадаць;

nie ~ę go — цярпець яго не магу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гні́сці і гніць, гнію, гніеш, гніе; пр. гніў, ‑ла, ‑ло; незак.

1. Разбурацца, станавіцца гнілым ад дзеяння мікраарганізмаў. Гніць у зямлі. □ На зямлі гніюць пакрытыя мохам камлі лясных волатаў. В. Вольскі. [Леўчык] ніколі добра не з’еў, не знасіў добрай адзежыны, а ў самога свіран дабра гніе. Чарнышэвіч. // перан. Занепадаць, разлагацца. Сацыялістычная сістэма развіваецца, капіталістычная — гніе.

2. перан. Цярпець гора, мукі; гібець. Гніць у турме. Гніць у акопах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Flterbank

f -, -bänke ды́ба, драўля́ная кабы́ла (прылада для катаванняў)

auf der ~ legen*перан. цярпе́ць паку́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ucisk, ~u

м.

1. прыгнёт, уціск;

ucisk narodowy — нацыянальны уціск;

znosić ucisk — цярпець прыгнёт (уціск);

2. цяжар, ціск

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

претерпева́ть несов.

1. (испытывать, переживать) зазнава́ць (што, чаго), зве́дваць (што, чаго), спазнава́ць (што, чаго); (переносить) цярпе́ць (што), перано́сіць (што); перажыва́ць (што);

2. (подвергаться изменениям) мяня́цца, зме́ньвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

miscarry

[mɪsˈkæri]

v.i. -ries, -rying

1) цярпе́ць няўда́чу

2) не дайсьці́, прапа́сьці (пра ліст, пасы́лку)

3) скі́нуць (дача́сна нарадзі́ць); не данасі́ць (дзіця́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)