dokonać żywota (życia) — закончыць свой жыццёвы шлях
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
баба́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.аднакр.
Разм.
1.Учыніць выбух, выстраліць, загрымець. Саханчук адбегся пад насып, залёг, і адразу ж гулка бабахнуў яго кавалерыйскі карабін.Асіпенка.У сто гармат бабахне гром.Лужанін./убезас.ужыв.Разведчык дымам апісаў вялізную чорную дугу. Па ім зноў ўдарылі знішчальнікі, і ў паветры гулка бабахнула.Алешка.
2. Утварыць моцны гук ударам, стукнуць. Страшыдла знікла; а потым хвастом як бабахне па вадзе.Юрэвіч.Недзе ў сенцах глуха бабахнулі дзверы, і ўсё сціхла.Асіпенка.Зрываючыся з прывязі галля, Бабахне бэра, як скарбонка лета. І сутыкнуцца груша і Зямля — Малая і вялікая планеты.Макаль.
3. Рашуча, нечакана сказаць што‑н. Алена.. пералічыла, колькі вось такіх прапаноў марынуецца на заводзе, і нарэшце бабахнула: — Я думаю, мы можам арганізаваць грамадскае канструктарскае бюро.Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., чаго.
1. Зрабіць вялікую колькасць чаго‑н. Нарабіць здымкаў. Нарабіць вулляў. □ Увайшоў у лес я ссекчы клён, Нарабіць мне трэба лёгкіх лыжаў.Бялевіч.
2. і што. Зрабіць, учыніць што‑н. або многа чаго‑н. (звычайна непрыемнага, дрэннага і пад.). Нарабіць памылак. Нарабіць шкоды. □ Малыя накінуліся на сала. Маці нарабіла крыку: — Не бярыце памногу.Чорны.Паяўленне [Сцёпкі] ў Заборцах было цэлаю праяваю вясковага жыцця, бо ў свой час ён нарабіў столькі шуму ў сяле, што аб ім доўга гаварылі і прарочылі яму нялюдскую долю.Колас.— Засуха ў нас — гэта яшчэ нішто, а вось вайна што нарабіла.Шамякін.
3. і без дап.(звычайназадмоўем). Зарабіць у дастатковай колькасці. — Грошай няма ў нас, дзедка. Тата адзін на ўсіх не можа нарабіць, — адказала Галя тое, што чула не раз з матчыных вуснаў.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скале́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1.каго. Учыніць каму‑н. цяжкае калецтва, зрабіць калекам. Адмаўчалася Зося. Не пікнула нават, абы толькі паляжаць яшчэ дзянёк, каб не скалечыць сябе на ўсё жыццё.Крапіва.[Савасцянчык:] — Кінуць жывёлу на дажджы... Хамут жа намокне, вы ж каня скалечыце, пакуль да сваёй Лонвы даедзеце.Пташнікаў.//што. Сапсаваць што‑н., пашкодзіць. І мы парашылі машыну разбіць, скалечыць так, каб ні адна дэталь не магла быць скарыстана.Шамякін.[Лора:] — Тыя прафесары, што вучылі мяне, скалечылі мой голас назаўсёды.Вітка.
2.перан.; што. Маральна знявечыць, сапсаваць. Скалечыць душу. □ Спрактыкаваны педагог, .. [Адам Юр’евіч] добра ведаў, што дзіцячы розум вельмі лёгка можна скалечыць няправільным выхаваннем, і стараўся, каб яго дзеці з маленства пранікаліся павагай да людзей працы.Майхровіч.З болем гляджу на чалавека, якога знявечыла, скалечыла жыццё, і хочацца яму памагчы.Вярцінскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Theáter
n -s, -
1) тэа́тр
2) тэатра́льнае відо́вішча, спекта́кль
was wird héute im ~ gegében? — што ідзе́ сёння ў тэа́тры?
héute ist kein ~ — сёння (у тэа́тры) спекта́кля няма́
3) разм. тэа́тр; сканда́л
j-m ein ~ máchen — учыні́ць каму́-н. сканда́л
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schlínge
f -, -n
1) пятля́
éine ~ knüpfen — завяза́ць пятэ́р
den Arm in der ~ trágen* — насі́ць руку́ на пе́равязі [тальмаху́]
2) сіло́
3) арка́н
4) перан. па́стка
j-m éine ~ légen — учыні́ць па́стку каму́-н.
sich aus der ~ zíehen* — вы́круціцца з ця́жкага стано́вішча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánstellen
1.
vt
1) прыстаўля́ць, прыхі- на́ць
2) найма́ць, залі́чваць (на працу)
3) учыні́ць, нарабі́ць (чаго-н.)
da hast du was Schönes ángestellt! — але́ ж ты і нарабі́ў!
2.
(sich)
1.
разм. паво́дзіць сябе́, трыма́цца; прыкі́двацца
2) (nachD) займа́ць чаргу́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)